Surrealistisch optreden van Black Djangos in de Pit in Terneuzen
Black Djangos is te groot voor het café-podium
Vrijdagavond trilt De Pit in Terneuzen op zijn grondvesten als Black Djangos het podium betreedt. De psychedelische surfrockband, aangevoerd door frontman Robert den Hartigh, slingert hypnotiserende surfriffs, bezwerende zang en scheurende orgelklanken de zaal in.
Den Hartigh, ooit een vaste gast in de Kalashnikov – de voorganger van De Pit – keert terug naar zijn oude thuisbasis. Ooit een Terneuzenaar, nu wonend in Uden, maar nog steeds even bezeten van muziek. De sound? Alsof Quentin Tarantino en de Dead Kennedys samen een trip maken en besluiten een soundtrack te schrijven.
Op het kleine podium trekt elk bandlid direct de aandacht. Den Hartigh oogt als een doorgedraaide professor wiens laatste experiment nét iets te heftig uitpakte. De toetsenist paradeert in een knalrood driedelig pak, inclusief bijpassende schoenen, terwijl de drummer moeiteloos schakelt tussen gecontroleerd spel en explosieve uitbarstingen.
De setlist? Een duistere achtbaanrit langs nummers van Circus of Insanity, met titels als Ghosthouse, Devil's Dance en Electric Spookshow. Het meest opvallende instrument van de avond? De Widara Theremin. De toetsenist bespeelt het met subtiele handbewegingen rondom de antenne, waardoor het een ijl, buitenaards geluid voortbrengt. Een klein apparaat met een groot effect – het versterkt de onheilspellende sfeer in de zaal.
De combinatie van theatrale show en spooky muziek sleurt het publiek een surrealistische droom binnen. Verwondering, verwarring, totale overgave.