Lewsberg speelt emotieloos
The Slavez rammelt aardig door
Sinds oktober vorig jaar is nieuw leven geblazen in Podium de Piek in Vlissingen. Een nieuwe organisatie, volledig gerund door vrijwilligers, trekt nu de kar en krijgt voorlopig een jaar de kans om het podium weer te laten bloeien met de beperkte middelen die het heeft.
Na een aantal benefietoptredens, de maandelijkse jamavond en twee edities van ‘Ondergronds’, staat vanavond de band Lewsberg op het podium. Voordat Lewsberg van start gaat, mag het Zeeuwse The Slavez het in grote getale aanwezige publiek opwarmen. Een rockbandje van-alles-wat. Soms neigt het naar Pink Floyd, later duikt het weer in de richting van David Bowie. Onvoorspelbaar en voor ieder wat wils. De drummer heeft meer in huis dan de overige bandleden, maar ze staan allemaal met een glimlach van oor tot oor te spelen.
De Rotterdamse postpunk band Lewsberg wordt de opvolger genoemd van The Velvet Underground en Joy Division. Erg voorbarig is het wel. Muzikaal is het aardig in orde, al kleuren ze netjes binnen de lijntjes. De bandleden staan erbij als zoutzakken, kijken alsof de wereld vergaat zonder een straaltje emotie te tonen, en een onderonsje met het publiek kan er nauwelijks vanaf. De zanger vertelt zijn teksten op een dusdanig traag tempo, dat je ruim de tijd hebt om je biertje leeg te drinken en een nieuwe te halen, voordat de zanger toe is aan het volgende refrein. Tegen het einde schrikt de gitarist wakker en jengelt er nog een niet onverdienstelijke solo uit.
De Piek is terug en laat met deze avond zien dat ze programmeren met voor ieder wat wils.