ZNF23: Herr Hamsterfleisch dompelt de Spot onder in radicaal feminisme

Een aanklacht tegen het eeuwenoude patriarchaat, waarbij vrouwen zich vooral moeten bewegen binnen de lijntjes van de door mannen gecreëerde wereld. De vrouw die buiten die lijntjes kleurt wordt gezien als afvallige, een schaap die de kudde verlaat.

Dit alles in een door Nina Hagen geïnspireerd protest optreden overgoten met een sausje van punk- en rocktheater. Herr Hamsterfleisch is een radicaal feministisch alter ego van muziek- en performance collectief Club Gewalt, met clublid Loulou als virtuoze frontvrouw. Loulou schuwt de confrontatie en het provoceren niet. Het hele gezelschap eigenlijk niet, want ze staan allemaal verkleed op het podium, compleet met dildohelmen, varkensoren, vleesschorten en andere verwijzingen naar het thema van deze voorstelling.

Maar de vergelijking met Nina Hagen alleen zou de voorstelling Herr Hamsterfleisch tekort doen. Centraal staat de vrouw, de vrouw die zich niet conformeert aan het keurslijf, doet waar ze zelf zin in heeft en daardoor vaak verkeerd begrepen wordt. Gelardeerd met een theatraal optreden en gevoel voor drama. Een intermezzo met een college over de vulva brengt even lucht in het optreden, wel met een ironische ondertoon. Hoewel het Duits/Nederlands taalgebruik soms ook een beetje komisch is, blijft het thema de vrouw overeind en roept de zaal aan het eind mee "Blut ist gut".

Herr Hamsterfleisch werkt toe naar een stomend lyrisch einde, waarin binnen een krap uur de vervolging van de heksen, een scherpe analyse van het vrouwbeeld en het eeuwige gevecht om op te komen voor vrouwenrechten in chaos en drama worden gedompeld. De vorm van muzikaal (post-)punk theater is treffend gekozen, de vraag blijft hierbij staan of en hoe serieus we het moeten nemen. Is het een serieuze feministisch aanklacht van radicaal feminisme of moeten we het door de hele entourage en gekozen vorm met een korreltje zout nemen?