Golden Hours maakt met Grote Geelstaart avond compleet
Van chaotische geluiden tot rustiger werk
Golden Hours is een nog vrij onbekende naam in het alternatieve circuit, maar bestaat uit (ex-)leden van bekende bands en acts. De jonge wildemannen van Grote Geelstaart mogen De Piek zaal eerst in vuur en vlam zetten met hun vaak ontregelende, heftige, maar doordachte klanken. Met zo’n zestig tot zeventig man publiek op deze zaterdagavond is het geen volle bak.
Grote Geelstaart komt van de Bevelanden. De band bestaat pas sinds vorig jaar, maar won al wedstrijden als T-Strijd en Spectra. Daarnaast zijn vier van de vijf bandleden familie van elkaar. Zelf noemt de band hun sound theatrale post-punk. Een groot deel van het publiek in De Piek kwam juist voor deze band. In korte tijd hebben deze jonge gasten menige zaal op z’n kop gezet met hun ontregelende mix van noise, jazz, vroege Pink Floyd, Hawkwind en elektro. En dat steevast in wit overhemd met stropdas, alsof ze een stel kakkers zijn, in plaats van een stel muzikale anarchisten. Zanger Luuk Bosma gooit er vervreemdende teksten en klanken in zowel Engels als Nederlands tegenaan, terwijl rondom hem de leden energiek over het podium stuiteren. Muzikaal lijkt het eerst chaotisch, maar het samenspel is zeer doordacht. De toetsenist pakt even makkelijk een saxofoon of elektrische gitaar op en soms spelen er twee drummers tegelijk, tenzij een van hen een elektrische gitaar ter hand neemt. Drummer Finley Nijsse houdt de boel bijeen en speelt tegelijk complexe ritmes, die aan progressieve
bands uit de jaren zeventig herinneren.
Golden Hours valt daarna niet tegen, maar is wel even een stapje terug qua energie. De band komt uit Brussel en Berlijn en bestaat uit Belg Wim Janssens (eerder in Tricky) op bas en leadvocalen, Hakon Adalsteinsson (gitaar en leadzang), Rodrigo Fuentealba Palavacino (gitaar) en Tobias Humble op drums. Hakon Adalsteinsson speelde eerder in Brian Jonestown Massacre, Rodrigo Fuentealba Palavacino in The Fuzztones en Tobias Humble in Gang of Four.
Hun sound is donker, theatraal en hypnotiserend, met sterke verwijzingen naar de vroege jaren tachtig. Denk aan Joy Divison, Killing Joke, Nick Cave of New Order. Hun elpee Fuzzclub werd na het concert goed verkocht. Pas tegen het einde komt de zaal weer los, toen saxofonist Danny Rottier van Grote Geelstaart door Golden Hours op het podium wordt gevraagd voor een geïmproviseerd stuk en even helemaal uit z’n dak mag gaan. Een mooi einde voor een avond bijzondere muziek in De Piek.