De vrijdagavond van Anywave laat meteen zien waar het festival voor staat: muzikaal avontuur, onverwachte ontmoetingen en vooral een hoop energie. Van soul tot hakken, van intieme teksten tot uitzinnig feestgedruis – het komt allemaal voorbij. Met een gevarieerd programma op twee podia trekt Anywave jong en oud mee in een wervelwind van geluid, beleving en verbondenheid. Wie er vroeg bij was, wist het meteen: dit wordt een avond om niet snel te vergeten.

Smelly Kitchen opent de avond met een muzikale ‘Booster’ waarna zanger Boaz Brom het podium opstuitert: klaar om het publiek mee te nemen met een opzwepende mix van soul, funk en orkestrale hiphop. De vijf blazers zorgen voor een heerlijke dynamiek en dan hebben we nog Jeroen van ’t Leven op zijn bezwerende Hammondorgel- hij kan eigenlijk niet stilzitten op zijn bierfust. Liefde verspreiden en ‘connecten’ zijn de boodschappen van vanavond, zoals in ‘Lovability’ – met dé bassist van Schouwen-Duiveland Collin Clement funky bassend en mooie solo’s van gitarist Eric van Doorn. Met ‘Pants down’ gaan we verder op liefdesgebied en via ‘Boogaloo’ gaan we naar tropische hoogten in het publiek. Opzwepende lijntjes, handen klappen: we connecten verder in ‘2b connected’ en eindigen met ‘Knock me down’ als waardige afsluiter.

In de tent bouwt Dio vervolgens een feestje voor een heel ander publiek, al is het nog wat aarzelend: veel jongeren zijn voor het eerst op Anywave. Hij begint met veel nieuw materiaal van zijn album ‘De VluGtlaan’ (februari 2025). Kwetsbare en persoonlijke teksten over opgroeien, de valkuilen in het leven en hoe daar bovenop te komen. Het heeft tien jaar geduurd voor hij weer een nieuwe vorm vond, na zijn doorbraak met ‘Dom, lomp & famous’ met The Opposites en Willie Wartaal (2007) en ‘Tijdmachine,’ met Sef (2009), legt Dio uit. Het liedje ‘ZMOK’- over zijn tijd op de school voor Zeer Moeilijk Opvoedbare Kinderen brengt hij luchtig, maar verhaalt over alle hoop die ontnomen werd. Het waren ‘lelijke dagen’, maar toch is er hoop, belooft hij in ‘Vindersloon’ want: Maar we huilen niet, we halen kracht uit verdriet. We overwonnen alle nederlagen. We zijn gevormd door de tegenslagen. Niet kapot te krijgen deze dagen. Natuurlijk ronden we af met al die bekende hits als ‘Tijdmachine’ – “Dit liedje is ouder dan jij” – ‘Luchtkastelen’, ‘Stuk’ en de knaller ‘Opzij’ (2023). Het publiek gaat nu mee in de herkenning en er wordt lekker meegezongen. En wat is er lekkerder dan na afloop nog even te praten met toetsenist Amar, ontdekt bewonderaar Zaen Abo Nabout (13).  “Waar kom jij vandaan? Afghanistan. O, ik uit Syrië.”

DIO

Smelly Kitchen

DIO

Bijzonder volk daarna in de zaal: De Kraaien brengen ‘Heibel in de tent.’ Lomp, Haags, weinig subtiel en lekker. De zaal is ramvol, gejuich, snerpende gitaren en de lucht is bijna vloeibaar. “We maken korte metten,” gaat het verder en via nummers als ‘Pechvogel’ gaan we onontkoombaar naar ontregeling en publieksparticipatie. Nu weer staat de vrouwelijke helft van het publiek op het podium mee te hakken- “Lekker broekie an,” dan uiteindelijk de rest die eerst niet durfde. Zelfs Jan van 81 staat uiteindelijk op het podium, getooid met een gangsterketting van de Kraaien. “Ik denk dat dit een sloopfeestje is,” is de opmaat naar ‘Kattenkwaad.’  Alle remmen gaan los bij de knaller ‘Ik vind je lekkah’ en de Haagse Eelco komt nog even als support om het publiek nóg meer op te zwepen met ‘Geen jumpstyle.’ Jan geeft uiteindelijk zijn ketting braaf weer terug aan De Kraaien. “Je bent een eindbaas,” vindt medebezoeker Alex. “Weet je wat dat is?”

In de tent Zoë Tauran, met op het blok voor het podium jonge blonde kinderen in grote adoratie. Lief en geduldig maakt Zoë oneindig veel foto’s, met de camera’s die haar fans uit het publiek naar haar toesteken. Ondertussen zingt ze haar gevoelige liedjes en die fans, die zingen woordelijk mee. ‘Adrenaline’ en ‘Ik doe alles op gevoel’ – zelfs zesjarigen kennen de teksten. Na afloop mogen ze zelfs achter de schermen voor een meet and greet met foto. “Ik dacht dat ze niet bestond,” verzuchten Jaidy, Nika, Maci en Ferre-  ze kunnen hun geluk niet op.  

Na lekker hakken en jumpen met Hans Glock in de zaal en het melodieuzere werk van Klankarbeit op het achterplein is alles weer gegeven voor vandaag.

De Kraaien

Zoë Tauran

De Kraaien