De Klomppop zaterdag belooft veel goeds: sowieso een stralende zon in Ovezande en een gevarieerde, fijne line-up met de Specta-winnaars Breakout, Zeeuwse artiesten die terugkeren naar hun roots en veel actueel Nederlands indietalent als De Toegift, Prins S en de Geit, Marathon, Natte Visstick en natuurlijk Froukje. Daarnaast kwam Goose uit België om zoals van hen gekend de mensen aan het dansen te krijgen.

De dagstart is voor Breakout, een jonge Zeeuwse band die vorig jaar de Spectra finale won en daarom vandaag Klomppop mag openen. De Middelburgse band met Rotterdamse zangeres Kerstin maakt stoner- en hardrock en gaat voor een energieke ‘madness’ uitstraling op het podium. Vanaf het begin is duidelijk dat de coaching bij Popsport, onder andere van Marien Dorleijn (Moss), geen verspilde energie was. Wat een zelfvertrouwen straalt de band uit! Ze zoeken ook echt interactie met het publiek, soms spelend of zingend vanaf de geluidsboxen. En ook heel cool dat de jonge band vooral eigen werk speelt, met een uitzondering voor 'Cool Thing' van Sonic Youth. Bij de term hardrock denk je misschien aan clichématig-jaren-zeventig-werk, daar is bij Breakout geen sprake van. De jonge muzikanten maken korte én langere psychedelische rocknummers, zoals opener 'Reptile' en nieuw werk dat pas opgenomen is.

Het Zeeuwse Alta Luna opent deze zaterdagmiddag het spectra-stage. Met een aantal oud gedienden van Echosonic en Steady New Sounds in de gelederen, aangevuld met Jeremy Lahr op zang. Vanuit Popaanzee doen de heren ervaring op en krijgen vandaag deze spot. Tof om te zien hoe snel ze ontwikkelen. Muziek ligt in het verlengde van The War on Drugs en Arctic Monkeys met een bak melancholie. Prima set om naar te luisteren. 


Belle And The Beats heeft vandaag haar eerste show van het jaar. En dan nog dicht bij haar roots. Want Belle, dat is Isabel Zoeteweij uit de omgeving van Goes, die in Amsterdam woont. Haar debuutalbum ‘Qetesh’ kwam vorig jaar mei uit. Qetesh is een godin van de liefde, schoonheid en seksueel genot uit het oude Egypte. De film bij 'Make Love Or Die' toont een ingewikkelde relatie en is een murder ballad over machtsposities. Met andere woorden: een serieuze act, vroeg op de middag. En dat is een risico, zeker als de zon schijnt en er picknick tafels staan op het veld voor het hoofdpodium. De show is goed gerepeteerd en de nieuwe band van Belle speelt strak in het gelid, daar is niks mis mee, maar toch komt het niet los. Je kunt wel vragen of Ovezande het 'darker' wil, maar buiten is het nog veel te licht voor deze donkere dreampop en EBM.

De Toegift maakt flinke stappen in korte tijd. Hun titelloze debuut werd in januari zeer goed ontvangen en Noorderslag verkoos 3voor12 hun optreden tot het beste van het festival.  Deze Zeeuwse band heeft  Breda als thuisbasis, waar frontman Maxim Ventulé woont met gitarist Tom Gudde als buurman. Het is al gauw duidelijk waarom de pers zo laaiend enthousiast is. De Toegift maakt mooie, vaak melancholische liedjes en is op het podium een echte eenheid van zes muzikanten. De viool en dwarsfluit geven de jazzy indiepop nog wat extra's en de meerstemmigheid is heel fijn. Mooi om te zien dat De Toegift nummers als 'Zo Waren De Dagen' en 'Meer Dan Ooit' live harder en kapot kan spelen. 'Ze Zwaait' en 'Nollestrand' zijn dan weer zacht en teder, terwijl Maxim bij 'Alles Is Gemaakt' de tent door loopt, zijn woorden prekend, waarna op het podium weer een stevige finale volgt. Geweldig optreden! Het is een vroeg festivaloptreden tijdens een serieuze tour tot eind dit jaar, die de band nog langs andere festivals als Best Kept Secret, Concert At Sea en Into The Great Wide Open zal brengen.

Van rockende rapper Bob uit Zuid naar het ander uiterste; Prins S en de Geit in de mainstage. De tent vult zich vlug en een aantal voornamelijk de jongere Klomppoppers staan al te wachten op de headliner, maar ook nieuwsgierige mensen die graag willen zien wat Prins S en de geit te vertellen heeft. Prins S is vorig seizoen al heel wat weides afgegaan en graast nu met zijn geiten op Klomppop. Naast hitjes knallen voor gevorderden met Rood gaan hard gaan en Wat jij wilt, valt er een moment tijdens 'Nacht', een nummer over vriendschap, gelinkt aan de gitarist van het trio die vorig jaar er tijdelijk uit lag. Oogcontact tussen beide is voldoende en het wordt hem even te veel. Terug naar de beestenbende. Nog even zijn nieuwe single 'De Duck' en het feest is compleet. De Klomppoppers zijn in ieder geval opgewarmd. 

Zo vlak voor etenstijd is het de eer aan Blanks, artiestennaam van Nederlandse Simon de Wit. Hij timmert al 10 jaar aan de weg via zijn YouTubekanaal, waar hij in 2018 in klap bekend werd bij miljoenen mensen door een 80’s style cover te maken van Post Malone’s ‘Better Now’. Gelukkig maakt Blanks ook een hele hoop eigen muziek van zijn plaat ‘Nothing Lasts Forever and that’s OK’. De sound is onmiskenbaar jaren 80, met alle heerlijke clichés die daarbij horen: veel te overstuurde gitaren, synthesizers en rototoms. Denk The Weeknd meets Foreigner. Bewonderenswaardig is hoe Blanks het, meestal toch wat stugge, Klomppoppubliek constant bij de show betrekt en er echt een gezamenlijk feest van maakt. Bij de hitjes komt het publiek toch echt wel los en eenmaal aangekomen bij ‘Better Now’ wordt er volop meegezongen en gesprongen.

Zoals ondertussen bijna traditie is, loopt de soundcheck van Moss wat uit . Nog altijd vinden we dat niet erg, want je gaat toch vooral naar Moss vanwege de muziek. Vorig jaar uitgebrachte plaat ‘HX’ past prima in dat straatje en gaf het publiek eindelijk een vervolg op het weergaloze ‘Strike’ uit 2017. Ook vandaag laat Moss weer zien waarom ze regelmatig het predikaat “beste indieband van Nederland” opgeplakt krijgen. Een mooi opgebouwde set waarin vooral nummers van Strike, HX en Never Be Scared/Don’t Be A Hero de revue passeren. De oorspronkelijk Middelburgse frontman Marien Dorleijn heeft het wel naar zijn zin en laat het publiek tijdens ‘The Hunter’ op de tel “hosternokke!” roepen. Dat de rest van de band wat opgejaagder is door het inkorten van de setlist, maakt tijdens afsluiter ‘My Decision’ weinig meer uit. Dorleijn springt met gevaar voor eigen leven over de barrier, breekt daarbij bijna zijn been en trekt middenin het publiek vol overgave zijn gitaar en keel open. Genieten met een hoofdletter G!

Is er een act in Nederland met een vollere agenda dan Froukje? Ze was recent nog zowel ambassadeur van Record Store Day als op Bevrijdingsdag voor de Vrijheid. Haar clubtour is zowat uitverkocht met enorme zalen als TivoliVredenburg, Paradiso en 013 en dan zijn er nog veel festivals, zoals Klomppop vanavond. Door die ketting van optredens lijkt alsof ze haar stem wat spaart, de nummers zijn uitgestrekter, met meer ruimte voor haar vaste liveband. En dat heeft weer een eigen charme. Vooral in het begin lijkt het alsof Froukje begint aan een show van één lang nummer, waarbij het volgende lied steeds overloopt in het gaande nummer. Het geeft ook variatie zodat je steeds een beetje verrast wordt als hits als ‘Ik Wil Dansen’ of ‘Zonder Gezicht’ net iets anders klinken, soms neemt Froukje je mee naar de club en altijd neemt ze het publiek mee. Terechte headliner die haar status waarmaakt.
 

Verse postpunk en shoegaze uit Amsterdam, dat is Marathon. De band speelde dit jaar al eerder in Zeeland, zelfs in de Klomp als special act bij de Spectra voorronde in januari. Gisteren verscheen de debuut EP 'Marathon'. Een plaat die de landelijke redactie van 3voor12 al deed denken aan The Murder Capital en IDLES, met hints naar oudere postpunk van bijvoorbeeld The Sound of Joy Division. Al vanaf de soundcheck tot aan de laatste noten stort Marathon zich in het optreden. Superhard en superenergiek. Officieel is het een trio, vanavond hebben ze extra muzikanten mee. Nog een paar lagen noisy gitaar of toetsen erbij, Marathon wint veel zieltjes vanavond. Frontman Kay Koopmans voegt zich geregeld in de vriendelijke moshpit voor zijn neus. Het mag dan muziek zijn vol woede en frustratie, de venijnige stuwende sound wordt nergens gemeen.

Bij een succesvol festival hoort een succesvolle afsluiter. Het Vlaamse Goose heeft al bewezen dat ze een goede afsluiter zijn, en niet op de minste festivals. Door hun combinatie van rock en elektro spreken ze iedereen wel aan en had de organisatie geen betere afsluiter kunnen bedenken. Hits als 'Words' en 'Can’t stop me now' gaan erin als koek. 'Synrise' stuurt iedereen de nacht in met het catchy “oe-oe-oe-oe-oeh" nog in gedachten.

Alleen voor de echte feestvierders is er nog een after in de Spectra-tent. DJ Natte Visstick draait en mixt alles wat maar lekker in het gehoor ligt aan elkaar met een vette hardstyle beat eronder. Hakken op André Hazes... we zagen het nog niet eerder, maar op Klomppop kan alles.