Crammerock 2021: de zaterdag Crammerock 2021: de zaterdag

De Belgische elektro darkpopband High Hi mag de Main North openen. Deze band stond afgelopen donderdag in Gebouw-T. Check het verslag. Het trio kwam het eerst in de schijnwerper toen ze in 2014 een finaleplaats haalden in Humo’s Rock Rally. Met hun hit '94A4' raakten ze bekend bij het grotere publiek. Het darkpoptrio is er maar wat fier op dat er al zoveel volk is afgekomen op hun optreden en dat ze hier op Crammerock mogen optreden. Meer dan terecht. Vorig jaar kwam hun tweede langspeler uit en de Belgische pers is meer dan enthousiast. High Hi is enthousiast, rockt er vrolijk op los en de drummer pakt zo nu en dan de leadzang mee. High Hi heeft iets aanstekelijks, schattigs maar heeft ook de ballen om dit festival te rocken. Vooral zangeres Anne-Sophie Ooghe heeft een aangenaam stemgeluid wat de band een eigen sound geeft. Steeds meer mensen weten de tent te vinden en schuiven aan om mee te blèren. Verder komt de volledige plaat van ‘Firepool’ voorbij. Een heerlijke start van de dag voor het Main North podium.

In Nederland is De Mens nooit echt doorgebroken. Vreemd eigenlijk, de band heeft vele sterke liedjes op zijn naam staan. Volgend jaar bestaat de band alweer 30 jaar. In eigen land hadden ze in die jaren vele hits die inmiddels als klassiekers bestempeld kunnen worden. ‘Irene’ en ‘Sheryl Crow I Need You So’ om er maar een paar te noemen. Hun laatste album is alweer vier jaar oud en was de viering van hun 25 jarig bestaan. Begin van het jaar was daar opeens een nieuwe single, wellicht kunnen we vandaag meer nieuw werk verwachten?

Frank Vander linden en zijn mannen vieren hun eerste optreden na de crisis. Dit enthousiasme slaat over op het publiek dat uit volle borst meezingt. 'Waar is de Liefde' wordt als nieuw nummer voorgesteld. Pas echt los gaat het in het laatste kwartier, met ‘Irene’, ‘En In Gent’ en ‘Maandag’ een mooi best-of afsluiter van een puik optreden.

Tegen zes uur in de avond mag de Belgische Whispering Sons de bühne bestijgen. Ze hebben er erg veel goesting in laat presentatrice Michèle Cuvelier vooraf weten bij haar aankondiging. Dat is in ieder geval alvast een goed voorteken. Whispering Sons valt op door de diep dreunende bass, eigenzinnige synths en de donkere, diepe en duistere stem van leadzangeres Fenne Kuppens. Zij kijkt in het begin van de set wat wazig turend het publiek in. De band geeft de postpunk eindelijk weer de eer die het verdient. Interactie met het publiek is er nauwelijks, al valt dat in het niet met wat voor show Whispering Sons weggeeft. Opvallend is de backdrop, in de vorm als een rotsenpartij. De show dreunt nog even door, verhoogt het tempo van de bass beats en komt uiteindelijk explosief uit de hoek. Liefde voor deze band.

Live meemaken? Whispering Sons staat 23 april 2022 in Gebouw-T, Bergen op Zoom

Willie Wartaal, Vieze Fur en Faberyayo, we kent het trio niet. Dat ze in België net zo bekend zijn als in het thuisland is vandaag weer eens bevestigd. De tent barst uit zijn voegen en het publiek staat tot aan de barrières van het tegenoverliggende podium. De rappers moeten twee jaar van stilzitten goedmaken. Faberyayo springt al na twee woorden het publiek in en doet een ererondje mainstage. Goed voorbeeld doet volgen, een nummer later surft er een elektrische rolstoel over de pit.

In het verleden kon een Jeugd concert nogal eens tegenvallen, wanneer nummers werden afgebroken en dat de teksten niet verder kwamen dan “Heyyyy Hooooo”. Vandaag zit de vaart er in en vloeien de teksten zoals het bier vloeit. Een uur lang non-stop hits en geen seconde valt het feest stil. Alle favorieten komen voorbij en Crammerock zingt, springt, danst en gilt alsof er geen morgen is. Dat het muzikale brein van de band, Bas Bron, er niet bij is vergeven we ze direct.

Helaas moesten glamrockers Suede afzeggen. Maar gelukkig vond de organisatie een gelijkwaardige vervanger in The Charlatans. Samen met landgenoten The Kooks een van de weinige acts van buiten de Benelux. The Charlatans braken in 1990 door met ‘The Only One I Know’, een britpop anthem waardoor de band internationaal bekend raakte. In het Verenigd Koninkrijk bleef de band groot, mede door hun optredens tijdens de legendarische Knebworth concertenreeks van Oasis. Aan deze kant van de Noordzee bleef echter het grote succes uit, maar de band kan vandaag wel rekenen op een groep (tr)ouwe fans die de band altijd zijn blijven volgen. Inmiddels kan de band al 14 albums in hun discografie opsommen, genoeg materiaal om Crammerock een uur te entertainen.

Zanger Tim Burgess komt op in een oud hippievest en zijn geblondeerde haren lijken net een aureool in het podiumlicht. Met zijn telefoon filmt hij alles, zijn brede glimlach is het bewijs dat hij er echt zin in heeft. Op ‘Talking in Tones’ uit 2015 en ‘Plastic Machinery’ uit 2017 na zijn het allemaal jaren 90 hits die vandaag gespeeld worden. De hoogtepunten? ‘Just When You're Thinkin' Things Over’ en ‘North Country Boy’. Voor degene die de band niet kennen zal het zeker geen hoogtepunt geweest zijn, maar de fans zijn getrakteerd op een uitzonderlijk goed optreden van de oude britpoppers.

De flashback naar de zeroes tijdens dit festival; The Kooks! Wat The Charlatans niet voor elkaar kregen lukt het deze band wel. Zodra de eerste akkoorden worden ingezet staat de tent voor de Main North ramvol. En terecht. Ook bij deze act is het wederom meeblèren met alle klassiekers die de band inmiddels heeft uitgebracht in vijftien jaar tijd. Een van die klassiekers, ‘She Moves in Her Own Way’ valt al vroeg in de set. Zanger Luke Pritchard huppelt en danst, al dan niet met gitaar op de bühne, geniet van zijn flesje Corona-bier in de andere hand en weet het publiek te entertainen.

Het is al lang geleden dat de band nieuw werk heeft uitgebracht, maar dat deert niemand hier op Crammerock. Het laatste wapenfeit van de band is uit 2018, maar daar is geen hit mee geboren. Dan maar terug naar die classics. Het publiek krijgt ‘Do You Wanna’ in een extended versie inclusief mee-klap-momentjes om het optreden te eindigen met ‘Naïve’. Een feest der herkenning.

Omdat reizen voor bands nog steeds niet vanzelfsprekend is, in deze pandemie, is het logisch dat Crammerock de bands dicht bij huis zoekt. De organisatie weet gelukkig de grootste acts uit eigen land als hoofdact te boeken. Gisteren Balthazar, vandaag het Antwerpse dEUS.

De groep werd opgericht in 1989 door Tom Barman en kende sindsdien vele bezettingswisselingen. Sinds 2005 heeft de band een redelijk vaste bezetting met Mauro Pawlowski als gitarist. In 2017 kondigde hij zijn vertrek aan, hij werd begin 2018 opgevolgd door Bruno De Groote. Zijn loopbaan bij de band duurde niet lang, vanwege gezondheidsredenen was hij genoodzaakt het drukke leven als rockstar de rug toe te keren. Vandaag is Mauro er weer bij en wordt hij aangekondigd als gastmuzikant.

Het optreden begint wat rommelig, de technicus krijgt wat boze blikken, de roadie een sneer. Maar zodra ‘Instant Street’ wordt ingezet is de band op stoom. De song eindigt in een gitaarexplosie en wat volgt is een best-of. Nieuw werk is in de maak, verzekert Barman, maar vanavond krijgen we geen primeur. Na ‘Suds & Soda’ wordt het concert in de bis-ronde afgesloten door ‘Roses’.

Afsluiter is vanavond Compact Disk Dummies. Crammerock was fijn. Een prima organisatie en de ruimere opzet mag van ons blijven. Tot volgend jaar!