Zeven tracks op de ep, waarvan de eerste drie dezelfde koers voeren als de voorgaande ep, degelijke nummers die niet slecht zijn, maar te veel op safe gespeeld. Het tempo ligt op één lijn en de teksten en instrumentatie is niet echt spannend. Als we eerlijk moeten zijn blijft niets in het geheugen hangen, en als er een oud nummer van de eerste ep op had gestaan, zouden we het niet eens doorgehad hebben.
De kwaliteit verandert meteen bij de titeltrack ‘Remedy’, een vijfeneenhalve minutenlange slow burner die alle emoties van het overlijden van een familielid in de geweldige gitaarsolo legt. The Brightt op zijn best. Zo goed als de titeltrack wordt het niet meer, maar de rest van de ep doet het toch iets beter dan de eerste helft. Het tempo ligt net iets hoger, de instrumentatie is net iets spannender.
‘Remedy’ is beter dan voorganger ‘Evidence’. De wisselwerking tussen de zangeres en zanger zorgt voor meer afwisseling, de band klinkt beter op elkaar afgespeeld, en The Brightt durft tekstueel iets meer. Wat de band op de ep bewijst is dat het op cd niet altijd even spannend is, maar dat de band meer een liveband is, die op podia beter uit de verf komt.