Donderdagavond was het weer eens tijd voor een Belgisch onderonsje in De Spot in Middelburg. De niet in één hokje te plaatsen DAAN, met voltallige band, en singer-songwriter Fiona Brown brengen een avondje experimentele muzikale veelzijdigheid.
Fiona Brown
Fiona Brown is een Belgische singer-songwriter met Schotse roots, en al geruime tijd het vaste voorprogramma van DAAN. In het land van singer-songwriters is het tegenwoordig erg druk, en barst het van het talent. Om je te kunnen onderscheiden moet je nét iets anders zijn. Dat lukt Fiona Brown aardig. Waar de gemiddelde singer-songwriter tokkelend op een akoestische gitaar een set neerzet, maakt Brown gebruik van een dikke laag blues, en de mogelijkheden van de elektrische gitaar in haar eigen spel én dat van Neil Fraser, die een donkere atmosferische laag toevoegt met zijn vervormde geluid. Voor de nummers die het nodig hebben wordt ook een drumcomputer gebruikt. Brown zingt met mooie, soulvolle stem over moeilijke momenten en jezelf tegenkomen. Qua sound liggen de nummers ver uit elkaar. Van de donkere titeltrack van haar laatste ep ‘Demons’, naar het haast vrolijk klinkende ‘Speak My Mind’ tot het zoete ‘Sweet Love’. Brown weet er een samenhangend verhaal van te maken met haar optreden. Hiermee is Fiona Brown een toepasselijk en waardig voorprogramma voor DAAN.
DAAN is niet onbekend in Zeeland. In 2010 en 2011 stond hij op het Nazomerfestival in Middelburg, en in 2014 en 2017 op Vestrock in Hulst. Elke keer weet hij te verrassen met zijn unieke en uiteenlopende nummers. Ook deze show is weer een muzikale achtbaan. In het eerste deel van de set worden vooral nummers van ‘NADA’ ten gehore gebracht, de plaat die DAAN schreef terwijl hij afgezonderd in Spanje zat. Nummers als ‘Friend’, ‘Damaged Goods’ en ‘Wrong Heart’ worden met hoogstens een korte anekdote ingezet. De ijzersterke en veelzijdige nummers worden heerlijk vertolkt door de band, die als één dynamisch geheel zeer aanstekelijk staat te spelen.
Tegen het einde van de set volgt ouder werk zoals ‘Brand New Truth, en ‘The Mess’, waarbij de lijn van de set subtiel naar steeds energieker met af en toe een adempauze gaat. Het publiek komt steeds iets meer (maar niet te veel) in beweging. De eerste toegift is voor de hits ‘Icon’ en ‘Exes’, welke met gejuich worden ontvangen. Danceclassic ‘Housewife’ wordt tot het laatst bewaard, waarbij het publiek pas echt uit zijn dak gaat. DAAN laat opnieuw zien dat uiteenlopende muziekstijlen prima in één concert te verweven zijn.
DAAN
DAAN
DAAN