Vrijdagavond, klokslag negen uur. In ’t Beest is het publiek afwachtend op wat komen gaat. Aanvankelijk zou de Zeeuws Vlaamse formatie De Weidetulpjes starten. Maar door problemen bij de Westerscheldetunnel is de start van hun optreden verlaat. Niet omdat de band er nog niet is, maar omdat een deel van het Zeeuws-Vlaamse publiek er nog niet is. Nog geen tien minuten later is het startschot aldaar en is iedereen er klaar voor. De Weidetulpjes brengt het oeuvre van De Heideroosjes weer tot leven als nooit tevoren. Ondanks dat De Heideroosjes al jaren zijn gestopt, zijn nummers als ‘Goede Tijden Slechte Tijden’ nog het gesprek van de dag en voor ‘Ik wil niks’ geldt hetzelfde. Zanger Tim van Laere en zijn consorten zijn goed op dreef en hebben er duidelijk zin àn. Van gespring op de bühne tot gierende gitaarsolo’s. Een prima vervanger van de Heideroosjes en een prima opwarmer voor vanavond.
Het hing al even in de lucht. De band Surrender was druk doende in de studio om nieuw materiaal op te nemen en uit te brengen op een ‘verse schieve’. Eind december was de ‘verse schieve’ klaar, maar de cd-presentatie liet even op zich wachten. Vanavond in Poppodium ’t Beest in Goes is het dan zover met in het voorprogramma De Weidetulpjes.
Weidetulpjes
Weidetulpjes
Weidetulpjes
De lucht van schraal bier hangt al in de lucht en wat glasscherven bevinden zich inmiddels op de vloer, evenals de vele heren en dames in ‘HRIEPS’- en Surrender-shirts. Alsof je zelf in de tent staat daar in Grijpskerke. Maar nee, de feesttent is vervangen door een poppodium, maar doet er niet voor onder.
Over Surrender en de break-up met de ex-bandleden is al genoeg geschreven door andere media, en de band kijkt liever vooruit. Een fris begin. Begin? Is Surrender eigenlijk wel weggeweest en is de Cadillac er nog? Van de Swaluw heeft Driek Stevens, Jean-Paul van Heastregt en Willy Berrevoets bij elkaar gevonden om het nieuwe Surrender te vormen. De band start zijn set met het laten horen van het nummer ‘Ontkoldere’, waar onlangs ook een videoclip van is verschenen. Het nummer gaat over het ontpolderen van de Hedwigepolder. Dat belooft wat voor de rest van de set. Zanger Johan van de Swaluw staat wat gespannen te kijken naar het publiek. Vinden ze het net zo geweldig als de band zelf, zal hij denken. Het nieuwe geluid en cd ‘VOLDEROP’ staat immers centraal deze avond. Met een oorverdovend applaus start de band daarna met spelen. Om erin te komen is de klassieker ‘Heef me has’ de eerste meezinger en in een mum van tijd volgen de rest van de klassiekers, uiteraard in plat Zuid-Bevelands dialect. Het nieuwe materiaal is weer terug bij de basis met stevige boerenrock, wat gitaarsolo’s en teksten om mee te lallen, maar wel met een betekenis. Al is het nummer ‘Bier’ wel een uitschieter als het gaat om meezinggehalte.
De songtekst:
We drinken bier bier bier
We drinken bier bier bier
We drinken bier bier bier
We drinken bier
Want we hebben dorst.
Surrender
Surrender
Surrender
Uiteraard mag meesterklassieker ‘Meriete’ niet ontbreken en met alleen het aanslaan van twee gitaarakkoorden weet het publiek voldoende. ‘Oans bin de Zeeuwen’ en hekkensluiter ‘Klokke’ maken het feest compleet, want dat is het vanavond. Surrender weet het poppodium om te bouwen tot een feesttent, waarbij menig bezoeker zat en voldaan het Bevelandse podium verlaten. Surrender is nooit weggeweest en heeft zich herpakt. En de welbekende zwarte Cadillac? Die is er nog steeds.
Surrender
Surrender