Middelburg in de Verenigde Staten heet daar Middleburg, en ligt in Virginia, in het oosten van The States. Het is een overzichtelijk dorp van nog geen duizend inwoners. Een studio heeft het gehucht vast niet, anders was Jan Piet de Klerk daar vast heen gegaan. Nu zocht hij zijn heil precies 2.601 mijl verderop. Hij liet deze cd namelijk mixen en masteren bij Martin Pradler in Los Angeles aan de westkust. Het resultaat is pure Nederlandse folk in een Amerikaans jasje. Het echt Nederlandse zit hem vooral in de tekst, die is nogal rechttoe rechtaan en heel persoonlijk. In opener ‘Home Town’ hoef je niet te zoeken naar wat er bedoeld wordt. Ook de titel van de plaat is vertaald ineens een stuk minder poëtisch. In gedachten kan er een mooi donker verhaal schuil gaan in die vier woorden. In de praktijk blijkt de Oude Koudekerkseweg gewoon de straat waar De Klerk al jaren woont.
Het is fijn om een cd te krijgen waarbij de hoes al kwaliteit ademt op het moment dat deze nog in het plastic op tafel ligt. Bij ‘Old Cold Church Road’ van Middelburger JP (Jan Piet) De Klerk is men niet over een nacht ijs gegaan. Hier is aandacht besteed aan alles. Het zijn de details die deze plaat maken tot een mooie Zeeuwse parel. Hier worden folk, americana, country en pop vervlochten tot een melancholisch geheel. Met onze platte polders als surrogaat voor de Amerikaanse weidsheid.
Heel het album, en de single ‘Home Town’ in het bijzonder, is een ode aan het Middelburg uit de tienerjaren van de zanger. Met een licht hese stem wordt het verleden bezongen. Een grote hang naar vroeger, die heel de plaat blijft hangen. Soms is het wel erg melodramatisch allemaal. Net of het toen beter was, maar niet echt leuk. Muzikaal is het prachtig wat De Klerk (ex-De Niro, JP & The Seeger Session Band), samen met gitarist Angelo de Rijke (o.a Lorrainville) heeft gemaakt. Mooie arrangementen, mooie samenzang en veel ruimte voor de instrumenten onderling. De Rijke heeft gezorgd voor topmuzikanten, met accordeonist Tren van Enckevort (Rowwen Hèze) als meest in het oog springende naam. Waar de eerste vier nummers behoorlijk lazy zijn - ‘My Home’ is een mooi nummer zonder echte meerwaarde, protestsong ‘Power Of Song’ is een folknummer met heerlijke meerstemmige zang en ‘For You’ een liefdesliedje met steelguitar - gaat de plaat bij ‘Break The Chain’ eindelijk een beetje los en blijkt De Klerk ook meer te kunnen dan zwijmelen. Hier steekt de Johnny Cash in hem de kop op. Roepend voor vrede, prekend voor samenhorigheid. Het is heel erg gemeend en dat hoor je. En de track heeft een fijn vuig randje wat de rest van de plaat soms mist.
Old Cold Church Road is ingespeeld door:
JP de Klerk: zang, akoestische gitaar
Angelo de Rijke: Electrische gitaar, mandoline, 12-snaar mondo
Rolf Verbaant: electrische gitaar, pdeal steel guitar, akoestische 12-snaar
Judith Renkema: basgitaar
Mischa Porte: drums en percussie
Tren van Enckevort: accordeon
Emil Sarkowicz: viool
Gait Klein Kromhof: harmonica
Lonneke de Klerk: achtergrondzang
‘The Corridor’ is misschien wel de beste track van het album. Een mid-tempo nummer met een prachtige melodie en dito gitaarloopje. Ook de achtergrondzang van Lonneke de Klerk heeft meerwaarde en geeft een natuurlijke diepgang. Voor het titelnummer heeft de tekstschrijver op een vroege zondagmorgen het raam open gezet (de vogels fluiten al) en naar buiten zitten staren. We gaan weer ‘down memory lane’.
Al met al is dit een werkstuk geworden waar Jan Piet de Klerk trots op mag zijn. Als eervolle inwoner van Middelburg heeft hij een prima luisterplaat gemaakt waarin hij zichzelf kwetsbaar opstelt. Iets meer vrolijkheid en pit zouden iets meer balans brengen, al blijft positieve weemoed een mooie emotie. In de USA vindt dit soort muziek gretig aftrek. Misschien is Virginia daarom wel een beter vertrekpunt dan onze Zeeuwse hoofdstad. Volgetankt staat je auto te wachten. Na vertrek laat je in een zucht Middleburg achter je, de highroad wacht. ‘Old Churh Road’ klinkt door de speakers. De wind door je haar, de zon op bol. Los Angeles, here we come!
Jan Piet de Klerk