Rotting Christ ijzersterk in Bergen op Zoom Rotting Christ ijzersterk in Bergen op Zoom

Onheil opent de avond. De band bestaat al sinds 1999, maar heeft sinds 2007 zijn huidige vorm en geluid, en stond al twee keer eerder op T-Monium. Tijdens de eerste versie speelde Onheil op de bovenverdieping op een klein podium. Maar, zoals één van de twee zangers aangeeft: “zo legendarisch wordt het niet.” Dat klopt, maar dat ligt niet aan de Dordtse heren. Met een strakke, energieke show brengen ze black metal met een vleugje trash, dat vooral goed te horen is in de gitaarriffs. Het publiek reageert enthousiast aan het eind van elk nummer, maar het merendeel van de toeschouwers blijft behoorlijk statisch en op een veilige afstand staan.

Downcast Collision is naar eigen zeggen een ‘modern’ metalband ‘uit een andere dimensie’. Begin dit jaar brachten de band het goed ontvangen debuutalbum Rise Up uit, die echter opvallend vaak als thrash metal omschreven wordt. Als de band het podium oploopt is het vooral zangeres en bassist Monica die in het oog springt met zwarte engelenvleugels op haar rug. Naast haar zien de twee gitaristen in een simpele blouse, spijkerbroek en sneakers er toch wat gewoontjes uit. Downcast Collision begint wat stroef. Vooral het gitaarwerk klinkt wat lafjes, eentonig, en wordt zonder veel overtuiging gebracht. Ook de pogingen van de zangeres om het publiek erbij te betrekken sterven een stille dood.

Monica laat het er echter niet bij zitten. Na het derde nummer vraagt ze het publiek naar voren te komen, “want jullie zijn toch niet bang?” Deze uitdaging laat het publiek niet over zijn kant gaan, en er worden moedige stappen voorwaarts gedaan. De kleinere afstand tussen het publiek en het podium en het sterke nummer ‘Overthrown’ zorgen ervoor dat het publiek toch wat in beweging komt. Massaal meezingen met het catchy nummer is nog nét wat te veel gevraagd, maar hier en daar klinkt toch een stem die het aandurft. Monica’s energie slaat ook over op de gitaristen, waardoor het toch een behoorlijke show wordt. Ook de twee laatste nummers, ‘Photonic’ en ‘The Seventh Day’, liggen lekker in het gehoor. Het wordt hierdoor net wat overtuigender. Downcast Collision laat zo, dankzij Monica, toch nog een aardig visitekaartje achter.

Dat het publiek in T-monium hier voor Rotting Christ is wordt al duidelijk voordat de Griekse band het podium betreden heeft. Hoewel het niet heel druk is, wordt al voor aanvang van de show een zo goed mogelijk plekje voor het podium bemachtigd. Rotting Christ gaat al een eerbiedwaardige dertig jaar mee binnen de black metal scene, en werkt momenteel aan een nieuw album dat in begin 2018 moet verschijnen. Na een behoorlijk lange intro betreden de vier heren onder luid applaus het podium. Het publiek is er klaar voor, en Rotting Christ barst los met het epische ‘Ze Nigmar’.

Vanaf het begin tot het eind van het optreden sleurt het Griekse kwartet iedereen mee door een set waarin de nadruk ligt op de laatste twee albums: Rituals en Kata Ton Daimona Eaytoy. Veel woorden hoeven er niet aan vuil gemaakt te worden. Het is gewoon kneitergoed. De bandleden, allemaal de veertig al breed gepasseerd, spelen vol energie en enthousiasme. In rap tempo volgen wat oudere nummers als ‘Athanati Este’ en ‘The Sign of Evil Existence’ meer recenter werk als ‘Elthe Kyrie’ en ‘In Yumen-Xibalba’ elkaar op. Het publiek gaat ondertussen uit zijn dak. Er wordt meegeschreeuwd, gemosht en vooral heel hard genoten. Het publiek schreeuwt braaf om de ingeplande toegift, en dan is het veel te snel toch echt klaar.

Hoewel het bezoekersaantal wat aan de lage kant is, mag ook de vierde editie van T-Monium een succes genoemd worden. Met keer op keer een sterke line-up zijn er twee vragen die overblijven: Wanneer is nummertje vijf? En waarmee worden we dan verrast?