Op naar de band uit Rotterdam, Veenendaal en Tilburg en omstreken. Het is tijd voor The Kik. In een kleine twee uur krijgt het publiek een show voorgeschoteld met bekende hits van de Nederbiet-band, maar ook kekke danspasjes, een hoop humor, charisma en enthousiasme. Dat is The Kik in een notendop. Vandaag staat het optreden in het teken van het nieuwe album “Stad & Land”, uitgebracht door platenlabels Excelsior Recordings en Top Notch. Dave von Raven en Arjen Spies gaan ook vanavond weer op zoek naar hun ‘Simone’ en vinden haar in het midden van de zaal. De dame in kwestie is echter te verlegen en blijft waar ze is, als het nummer wordt ingezet. “Wij willen jullie vragen niet te fotograferen en te filmen tijdens ons optreden. Ook om niet te lachen om ons, want wij willen ons professioneler opstellen.” Aldus Von Raven op een gegeven moment tegen het publiek. Dit valt te nemen met een korreltje zout. De show vordert stug. De meezinger ‘Ben ik te Min’ breekt de zaal open en iedereen lalt gezellig mee, alsof Gebouw-T is omgebouwd tot een Bergs café.
Is er nog meer? Jazeker. Voor een liefdesliedje wordt ‘Cupido’ ingezet en het enige Engels/Nederlandstalige nummer ‘I’ll Be Home Tomorrow’ van het hele oeuvre, geschreven door toetsenist Paul Zoontjens, die ook dit keer alle grappen over zich heen krijgt van het zogenoemde ‘momentje van Spies’. In dit momentje komt Spies met een verhaal over een man die zijn geslachtsdeel moet missen. Goed, terug naar de muziek. The Kik is The Kik niet als ze na het spelen van wat hits weer met een humoristisch verhaal aankomen. Drie jaar geleden speelde de band tijdens Culinesse in Rotterdam samen met o.a. Nick & Simon. Zij kregen daar een teddybeer, maar lieten deze prompt achter. The Kik nam de beer mee op reis en verloor deze in Bergen op Zoom. Tot vanavond, toen de beer gehuld in Gebouw-T-shirt terugkeerde naar de bühne.
Zo nu en dan wordt The Kik gevraagd voor het maken van een cover. Zo verandert ‘In Your Arms’ van Chef Special in ‘Schuilen bij jou’ en ‘I’ll Be There For You’ van The Rembrandts verandert in ‘Ik sta klaar voor jou’, alsof het altijd al in hun repertoire heeft gestaan. Het einde van de avond nadert.
Het licht op het podium dooft, bassist Marcel Groenewegen geeft zijn bass nog wat extra gas en start als een rollende machine. De zogenoemde ‘Tarantino-scene’ wordt ingezet, en in een mum van tijd staat The Kik middenin de zaal. De afsluiter is ‘Een Lach en een traan’. Want ook dat is The Kik. Een band die er samen staat, zonder echt een frontman te hebben, maar met z’n allen er tegenaan. Met een lach én op momenten met een traan. Na een groots applaus komt de band nog één keer terug en wordt het publiek getrakteerd op een heuse drumsolo om er met een knal uit te gaan. The Kik. Dat is écht kick’n.
