In de stilte tussen woorden van ‘Een kind van God’ zit een klein gedicht, ‘Nachtwinkel’, en opeens staat alles stil. Saartje Van Camp draagt het voor, Erik de Jong staat aan de zijkant. De ene hand op zijn gitaar, de andere op een synthesizer. Het optreden verloopt goed, twaalf nummers zijn gespeeld, het publiek is ingepakt, nog zeven nummers op de al imposante lijst. De rest zal een fluitje van een cent zijn. Voorin staat een stelletje, hij klapt ongemakkelijk met een glas in zijn hand, zij neemt met de ogen dicht het gedicht in zich op. De mix van oud en nieuw materiaal pakt goed uit. Drummer Marcel van As kijkt naar Saartje, naar Erik, naar het publiek, hij glimlacht. (Tekst gaat door onder de foto's)
Een detail, een klein detail dat niemand opvalt. En toch wordt het vereeuwigd. Erik de Jong (Spinvis), maakt er al bijna twee decennia kunst van. Een vogel die schrikt van Ronnie die een liedje fluit (‘Ronnie knipt zijn haar’), een vent die aan je kop zeurt terwijl iedereen voetbal kijkt (‘bagagedrager’). Spinvis weet de tijd stil te zetten in Gebouw-T en maakt zelf hét moment. Een moment tussen talloze momenten.
Het moment, het moment. ‘Nachtwinkel’ is het moment. Waarom? ‘Nachtwinkel’ is niet het nummer waarvoor het publiek een kaartje heeft gekocht, het is niet het nummer waarvan je achteraf kunt zeggen: “Dat gedicht, dat was het mooiste.” En toch is het hét moment van de avond. Omdat in deze seconden het publiek het stilst is. Tussen ‘Van de Bruid en de Zee’ en ‘Ronnie knipt zijn haar’ wordt er nog weleens een traan de vrije loop gegeven, gefluisterd “Mooi he?” en krijgt iemand van zijn buurman een biertje onder het mom ‘we vieren het toch’, maar tijdens dit moment is écht iedereen stil. Het ge-”sssst!” in de zaal houdt op, zelfs de camera van de huisfotografe, een product gemaakt om momenten eeuwig te maken, zwijgt.
Spinvis beschrijft de vergeten momenten zoals alleen hij ze ziet of zag, maar iedereen die hem ziet beleeft een moment dat niet te vergeten valt. De teksten, of ze nu ergens over gaan of niet, kun je op elke mogelijke manier interpreteren, of ze nu vrolijk, deprimerend, grappig of triestig zijn. Spinvis staat hiermee op Nederlandstalig vlak op eenzame hoogte en blijkt een gevalletje buitencategorie.
Saartje staat in de spotlight. Vierhonderd paar afwachtende ogen op haar gericht. Terwijl een man naar de bar loopt, spreekt ze hem, het stelletje voorin, Erik de Jong en Gebouw-T aan: “Nachtwinkel, nachtwinkel, wat mag het wezen?” De laatste zeven nummers worden ingezet. En de band speelt door...
De setlist
1. Oostende
2. Artis
3. Voor ik vergeet
4. Het voordeel van video
5. Aan de oevers van de tijd
6. Van de bruid en de zee
7. Ronnie knipt zijn haar
8.. Hallo, maandag
9. Ik wil alleen maar zwemmen
10. Tienduizend zwaluwen
11. De grote zon
12. Een kindje van God
13. Nachwinkel
14. Club Insomnia
15. Kom terug
16. Wat blijft
17. Trein Vuur Dageraad
Toegift:
18. Wespen op de appeltaart
19. Bagagedrager