Six Feet Under doet alleen het hoognodige Six Feet Under doet alleen het hoognodige

De vraag dringt zich op waarom een grootmacht als Six Feet Under geen fatsoenlijke package geregeld kan krijgen om Europa onveilig te maken. Met bijvoorbeeld twee goede voorprogramma’s of een dubbele headliner. Het zou de publieke belangstelling ook ten goede komen. Nu is het vooral wachten op frontman Chris Barnes en zijn kornuiten, onderwijl de voorprogramma’s met wisselend succes hun sets afwerken. Het is dan ook erg jammer dat het wachten uiteindelijk maar matig beloond wordt. De death metalveteranen (anno 1993) maken zich er wel erg makkelijk vanaf. Muzikaal is er weinig op aan te merken. De Amerikanen zijn net zo lomp, bruut en hard als in hun begindagen, maar iets meer enthousiasme had wel gemogen. Barnes heeft z’n kenmerkende dreadlocks weggestoken in een muts en blijft als een oude man achter op het podium hangen, geleund op zijn microfoonstandaard. Alsof de jetlag nog te groot is om en fatsoenlijke show te geven. Een clichématig ‘Jullie zijn een fantastisch publiek’ kan er nog net af, maar meer ook niet. Hopelijk is de rest van de tour beter dan dit, anders maakt de band geen reclame voor zichzelf.

De beste band van de avond is het uit The States meegereisde Incite. Dit viertal wil wel laten zien wat het waard is en knalt van begin tot eind. De moderne (trash) metal is prima en zit vol vuur. Dat opgefokte karakter heeft frontman Ritchie Cavalera van geen vreemde. De zoon van voormalig Sepultura-zanger Max Cavalera sleurt en trekt aan het publiek tot ze meegaan in de energie van de groep. Een woedende circle pit is het gevolg. Zo wil hij het zien, zo moet het zijn! Ook X-Tinxion scoort een dikke voldoende. De act rond zangeres Monica Jansen wil op de enige Nederlandse datum van de tour de meegereisde fans niet teleurstellen en doet dat ook niet. Muzikaal doet de trash metal soms wat belegen aan, maar de energie die de band brengt maakt veel goed. Maar Jansen is de ster en ze werkt zich een slag in de ronde. Haar bereik is verbluffend. Van mooi zuiver tot putgrunt, ze kan het allemaal zonder moeite. Dat horen we graag.

Wat het Australische Nucleust en het uit Kroatië afkomstige Infernal Tenebra op deze tour doen is niet duidelijk maar daadwerkelijk iets toevoegen doen ze niet. De rammel trash van de Kroaten is saai en voorspelbaar maar de Aussies maken het helemaal bond. In theorie is een mix van progessieve metal en trash best een interessante. Denk aan Textures of nog een stap verder Messhugah. Niets van dit alles. Alle melodieuze zang is tenenkrommend vals, de nummers zijn geen van allen pakkend of energiek, en zelfs de sample van de pianopartij is uit de toon. Dat is al een prestatie op zich natuurlijk. Al met al halen drie van de vijf bands vanavond het niveau niet, waaronder de grootte hoofdact. Toch wel een beetje jammer.