The Charm The Fury temt ’t Beest The Charm The Fury temt ’t Beest

Het Goese Distinguished mag de avond openen en doet dat prima. Het instrumentale, introverte priegelmetal maakt toch wel indruk. Het blijft knap dat een groep zonder zanger zo overtuigd. De lange uitgesponnen nummers maken dat er steeds iets anders op het podium gebeurd waardoor je als publiek genoeg te zien hebt. Wie niet van dit soort hoge school ingewikkeldheid houdt moet maar even een biertje gaan drinken want deze Zeeuwen vragen wel iets van het publiek. Een avond als deze had misschien meer aan een wat muzikaal simpeler voorprogramma, maar bij gebrek daar aan is Distinguished een meer dan goed alternatief.

Het Brabantse The Royal maakt handig gebruik van de slipstream die The Charm The Fury opwerpt. De band begon in dezelfde periode en vist ook in dezelfde vijver. Al maakt deze band meer traditionele metalcore, zonder al te veel inmenging van andere genres. De band weet hoe ze energieke en redelijk pakkende nummers moet schrijven zonder breakdown op breakdown te plakken. Enig puntje van kritiek zou kunnen zijn dat bepaalde stukken wel erg op elkaar lijken, waardoor de term eenheidsworst op de loer ligt. Maar qua show doet dit vijftal niet onder voor de hoofdact. De groep uit Eindhoven werkt zich een slag in de ronde. Zanger Sem Pisarahu brult dat het een lieve lust is en krijgt het publiek mee.

Het gaat The Charm The Fury voor de wind. Het uitbrengen van het tweede album ‘The Sick, Dumb & Happy’ aan het begin van dit jaar zorgde voor een explosieve groei van het Amsterdamse ‘metalcore merk’. Met als hoogtepunten de optredens op Klomppop en Pinkpop. De Noord-Hollanders zitten muzikaal aan de hippe kant van het metalspectrum en hebben in frontdame Caroline Westendorp meer dan een alleen een goede blikvanger. De nadruk ligt op grunten en schreeuwen, maar ze kan ook prima zuiver zingen. En vergeet stille kracht Lucas Arnoldussen niet. De bassist is bandleider en houdt het geheel muzikaal allemaal prima op koers. Met een goede mix van knallende metalcore, groovende stukken en melodieus gezongen delen laat de act horen waarom ze op dit moment ’s Neerlands grootste band zijn in dit genre. Natuurlijk heeft dat ook te maken met een stukje marketing, maar dat neemt niet weg dat de band weet hoe ze zieltjes moeten winnen. Want de combinatie van brute energie en goed getimde rustpuntjes werkt. Of je in alle omstandigheden om een wall of death moet vragen, valt te bezien. Westendorp doet het wel, tot groot jolijt van de meest fanatieke fans. Single ‘Echoes’ valt het meest in de smaak en zorgt samen met afsluiter ‘Carte Blanche’ voor een mooie finale van een meer dan geslaagde proloog.