De meestergitarist schuifelt rustig het podium op zoals een heel normale 72-jarige man zou doen. Zijn hele verschijning is eigenlijk ook helemaal niet zo anders als dat van een heel normale 72-jarige man: je zou niet zeggen dat er een rocklegende voor je staat. Het opvallende van de show van Albert Lee is dat dit plaatje niet verandert. Hij speelt rustig en bescheiden, beperkt zijn bewegingen over het podium tot een minimum, haalt geen gekke trucjes uit, en maakt aan zijn show geen woorden vuil. Hij doet wat hij het beste kan: muziek maken. Dat is alles wat Lee nodig heeft om het publiek mee te slepen in een tripje down memory lane. Wat hij laat horen is een briljante verzameling meesterwerkjes uit de genres die hij na al die decennia perfect beheerst. Met een paar razendsnelle solo’s die hij feilloos laat horen bewijst hij dat hij het nog helemaal in zich heeft. Vooral met zijn zelfgeschreven countrynummer ‘Country Boy’, een absoluut hoogtepunt van de avond, weet hij zijn publiek volledig weg te blazen.

Albert Lee is inderdaad een absolute topmuzikant. Ondanks zijn jarenlange ervaring heeft hij zijn spontaniteit niet verloren, en hij laat zien dat datgene wat hij het allerbeste kan ook is wat hij het allerliefste doet. Een uitbundige show heeft hij daarvoor helemaal niet nodig; zijn muziek is meer dan genoeg om te laten zien hoe het moet. Met Albert Lee kan de muziekwereld voorlopig nog wel even vooruit.