Muisstil is het publiek als de Engels / Amerikaanse folkact opkomt en ‘Set Out To Discover’ inzet, misschien wel het meest pakkende nummer van Rue Royale’s nieuwste cd ‘Remedies Ahead’. De plaat is bijna een jaar uit, “maar we blijven op promotietour”, lacht Ruth Dekker schuchter. De stilte van het publiek valt haar ook op. “Wat zijn jullie stil, wat luisteren jullie goed”. De Britse zegt niet veel maar als ze zich tot de fans richt klinkt het gemeend. Er is ook altijd een stukje Engelse humor in haar woorden verwerkt. Haar zang is hemels, haar pianospel is prachtig en dankzij een ingenieus stukje elektrotechniek komen ook de bijzondere geluidjes als in ‘Tiny Parcels’ (is het een uil??) goed uit de verf.
intieme avond met Rue Royale
't Beest is klein theater bij eerste show van nieuwe tour
Rue Royale, het is een bijzonder duo. Het echtpaar Ruth en Brookln Dekker leven hun leven onderweg. Van podium naar podium, van stad naar dorp van land naar land, kriskras door Europa. Vrijdag begonnen ze een nieuwe reis over het continent. Eerste halte: podium ’t Beest in Goes, waar de zaal voor de gelegenheid is omgetoverd tot een intiem theater.
Ruimteschip
Rue Royale is goed uit de winterslaap gekomen zo is te horen. Uiteraard zijn de twee meer dan goed op elkaar ingespeeld, dat wordt wel duidelijk tijdens ‘Pull Me A String’. Er is in het nummer ruimte voor improvisatie zonder dat een van beide daar van schrikt. De Dekkers nemen de tijd tussen de nummers door. Het is stil, zonder dat het vervelend is. De tribune zelf maakt soms meer lawaai dan de mensen die er opzitten. Behalve de nieuwe nummers is er ook ruimte voor ouder materiaal. Het eerste nummer dat de twee samen maakten komt voorbij en ‘Parachutes and Lifeboats’ maar ook het machtige ‘UFO’. Een nummer waarin Brookln zich heerlijk laat gaan en alle schroom, zover aanwezig, van zich af zingt.
Rue Royale is goed uit de winterslaap gekomen zo is te horen. Uiteraard zijn de twee meer dan goed op elkaar ingespeeld, dat wordt wel duidelijk tijdens ‘Pull Me A String’. Er is in het nummer ruimte voor improvisatie zonder dat een van beide daar van schrikt. De Dekkers nemen de tijd tussen de nummers door. Het is stil, zonder dat het vervelend is. De tribune zelf maakt soms meer lawaai dan de mensen die er opzitten. Behalve de nieuwe nummers is er ook ruimte voor ouder materiaal. Het eerste nummer dat de twee samen maakten komt voorbij en ‘Parachutes and Lifeboats’ maar ook het machtige ‘UFO’. Een nummer waarin Brookln zich heerlijk laat gaan en alle schroom, zover aanwezig, van zich af zingt.
Als het tijd is voor de toegift, krijgen we een nieuwe versie van ‘Blame’ te horen. Het is een verzoek uit het publiek. Het juiste instrument is niet voor handen. “I don’t have my thingy”, verontschuldigt Ruth zich. Ze speelt het toch, op haar piano. Een klein effect erover en het kan er mee door, al vindt de zangeres zelf dat het klinkt als een soort ruimteschip. Manlief vindt het experiment na drie maten al geslaagd. Het is ook in deze vorm een prachtig lied. Het laat de mensen in de zaal in vervoering achter. Want deze twee globetrotters zijn meer dan minstrelen. Dit is liefde. Naar elkaar, naar het publiek en geuit in hun liedjes. Het is liefde zonder grenzen. Het is een uur alledaags geluk .
Geheim
Over alledaags geluk gesproken. Alvorens Rue Royale de zaal betreedt wordt de zaal getrakteerd op een surprise act. Een klein kwartiertje voorprogramma verzorgt door Broeder Dieleman. Hij is stiekem naar Goes gekomen, op verzoek van Ruth en Brookln. Het moet eigenlijk geheim blijven. Want in Middelburg weet niemand waar hij nu is. “Zet het ook maar niet op 3voor12”, waarschuwt hij nog. Ik doe het toch Tonnie want het was mooi wat je deed.