Wat beweegt een band om een cd-recensie te vragen van een redactie die zich verschillende malen kritisch over diezelfde band heeft geuit? Zijn de bandleden in de tussentijd enorm gegroeid, is het naïviteit, of pure zelfkastijding? Het Middelburgse Silence stuurde in ieder geval hun demo-cd ‘Surprisingly Sophisticated’ naar 3voor12/Zeeland en doet daarmee een poging om kritieken als ‘zwaar op de maag’, ‘los zand’ en ‘nog erg zoekende’ achter zich te laten.

Een poging. Want, elk nummer op de cd van deze zeskoppige pop/rockband heeft wel iets bijzonders: een verrassend intro, mooie meerstemmige zang of een origineel thema. Drie instrumentalisten springen er uit als het om technische beheersing gaat. Zangeres Vera Veldhuizen heeft een flink bereik en kan haar klankleuren veranderen van bitchy pop naar opera, zonder dat het geforceerd overkomt. Ook gitarist Jan-Pieter Rooij en pianist Stijn Rombouts beheersen hun instrumenten met verve.

Maar, alle zes liedjes op de cd hebben ook een minpunt. En dat zorgt er voor dat Silence er niet geheel in slaagt om van bovengenoemde kritieken af te komen. Dat komt voornamelijk omdat de drie bovengenoemde instrumentalisten elkaar in de weg lijken te zitten. Bij het openingsnummer ‘Welcome to the Freakshow’ is dit te verdragen, het gaat hier immers om een freakshow. Maar bij ‘Nameless’ wordt de geclaimde muzikale ruimte van deze drie al gauw als storend ervaren. Net als bij de ballad ‘Impermanence’ waarin de pianist zo los gaat, dat hij vergeten lijkt te zijn dat hij een zangeres begeleidt.

De bandleden stellen met deze opname hun individuele kunnen boven het muzikale geheel. Het is net als het Nederlands voetbalelftal: prima individuele spelers, maar nog geen team.