Coverformatie The Good, The Bad & Bart (GBB) is in het diepe gesprongen door begin oktober hun eerste eigen werk uit te brengen. Een fijne EP met vier popnummers, mooi vormgegeven en met veel aandacht gemaakt. ex-Destine zanger Robin van Loenen heeft gezorgd voor een prima productie. Of het viertal uit Biervliet overeind blijft met dit product is nog de vraag. Al kunnen alle vier de nummers zo op Sky Radio.
Al luisterend naar de vier liedjes worden er direct paar dingen duidelijk: Vocaal is de band niet te stuiten. De stemverhoudingen en afwisselende zang zijn live altijd het sterke punt geweest van deze familieband, dat is op plaat niet anders. De stemmen van Merel, Marieke en Bart passen zo goed bij elkaar, het is bijna eng, zo mooi. Muzikaal is het gebrachte prima, maar er moet er duidelijk nog gezocht worden naar een meer eigen geluid. De invloeden van anderen liggen er nu soms nog wat te dik boven op. Als coverband speelt GBB wat het publiek wil en ook nu is daar hoorbaar rekening mee gehouden. Het midden van de weg is opgezocht en wordt nergens verlaten. Veilig, niet te zoet, niet te zuur, voor iedereen behapbaar. Dat heeft veel voordelen, maar als grootste nadeel dat het pop-bos al zo vol is met dit soort bomen. Ook binnen de grenzen van de Sky Radio-popbands (dit is niet denigrerend bedoeld) is er nog ruimte om te je te onderscheiden. Al moeten die grenzen dan wel opgezocht worden
In titelnummer ‘Fly With Me’ zit al wat meer spanning. Het mooie meerstemmige refrein nestelt zich zo in je hoofd en voor je het weet neurie je het mee. De heerlijke groove geeft het geheel de diepgang die het eerste nummer zo node mist. Dit is het beste nummer van de vier. Op zang is de hoofdrol hierin voor Bart. Zijn twee zussen krijgen spotlights op zich in de pianoballade ‘Blueprint’ waarin de band schaamteloos leentjebuur speelt bij Krezip. ‘I Would Stay’ op z’n GBB’s zeg maar. Het valt dan ook ineens op hoe de stem van Merel lijkt op die van ex-Krezip zangeres Jacqueline Govaert. Het nummer is wel mooi af door het gebruik van viool en cello. Afsluiter ‘Mr. Mister’ is het eerste eigen nummer dat de band schreef. De song heeft een americana invalshoek en doet denken aan de samenwerking van Ilse de Lange en Waylon. Al is dit nummer al dik vijf jaar oud, dus heeft The Common Linnets misschien goed geluisterd naar GBB? Wie zal het zeggen.
Merel Ingels: Zang, piano
Marieke Ingels: Zang
Bart Ingels: Zang, gitaar, banjo, mandoline
Pascal Vale: drums, bas, percussie.