Carol: Deze cd ligt in het verlengde van het vorige album ‘Pharmacy of Love’. Het verschil is dat er geen semi-akoestische liedjes op staan, zoals ‘Change4Me’ op de vorige cd en alles is door Joppe Molenaar gedrumd. ‘Pharmacy of Love’ werd onze luidste plaat tot nu toe genoemd, maar ‘Oh, Mayhem!’ is bij nader inzien nog een pak steviger geworden. En waarschijnlijk ook de meest brutale, zowel qua muziek als qua tekst. Het nummer “Had to be You” is het enige rustigere nummer van het album. Peter: De rest is wat ‘steviger’. Carol: Het is allemaal wat concreter, compacter… Peter: Meer coherent, dat is het woord. Carol: Klopt, dat is het woord dat ik zoek. Peter: We hebben nu geen violen meer of akoestische gitaren. Het is nu bijna alleen maar met z’n vieren in de oefenruimte en dan opnemen in de studio. Carol: Meestal schrijven Peter en ik de liedjes, maar op deze plaat hebben we 2 liedjes met de gehele band geschreven, namelijk ‘Sad Dog’ en ‘iPromise’. ‘Receiver’ hadden Peter en ik al geschreven in Australië voor onze side-project ME & STUPID, maar het werd al snel een favoriet van Herman en Joppe, dus die hebben we opnieuw opgenomen.

Carol: We hebben na 21 jaar samen een enorme catalogus aan muziek opgebouwd, daar moeten we uit kiezen. Natuurlijk willen we ons nu focussen op de nieuwe dingen, maar ik vind het ook wel heel leuk om er oude nummers tussen te stoppen. Het is echt een beetje zoeken. Peter: We hebben nu elke week een andere setlist. Kijken hoe het één werkt of het anders moet, het moet toch een ‘flow’ krijgen, een soort energie. Carol: Ja dat is waar, je kunt niet zomaar je setlist op papier zetten en denken dit zal wel werken. Je moet het ook echt doen, het spelen van A tot Z en ja, dat is toch altijd weer spannend. Peter: Je moet benieuwd blijven naar dingen, ik hoorde laatst van iemand die al ruim vijftien jaar bij de radio werkt “moet ik elke week weer al die nieuwe plaatjes die ik krijg beluisteren…” Nou dat begrijp ik niet, dat is toch fantastisch? Niets is zo mooi als nieuwe muziek horen! Carol: Je moet altijd nieuwsgierig blijven. Peter: Ook de voor mij nieuwe bandjes ontdekken, dat zijn mooie momenten. Carol: We hebben ook iedere keer een ander voorprogramma en deze bandjes kennen wij ook niet allemaal. Door dit te bekijken op YouTube krijg je alvast een impressie, maar om ze dan in het echt te ontmoeten en op te zien treden is toch weer heel anders. Het is dus altijd weer spannend en dat houdt nooit op. Laat ik het zo zeggen we worden er niet rijk van dus dat is niet de reden, maar we zijn gewoon muziekfreaks! Peter: Ik denk toch nieuwsgierigheid en snel verveeld zijn. Heel geregeld wanneer we bij elkaar zijn en nieuwe nummers aan het maken zijn, dan komt Carol of ik met iets en dan valt zo nu en dan de opmerking: “dat is wel heel Bettie Serveert-achtig” wat zoiets betekent als: Dat is dus niet goed..!! Carol: Ja, hahaha “hadden we dat al niet eerder gedaan op dat en dat…” Peter: Heel leuk Carol, maar nee… iets anders bedenken!

Peter: In het begin hadden we waanzinnig mazzel dat we bij ‘Brinkman’ in Nijmegen zaten en bij ‘Matador records’ in New York. Carol: We zijn eigenlijk eerder in Amerika ontdekt en daarna pas in Nederland. Peter: En Matador had de gevleugelde uitspraak: “We don’t interfere with the artistic integrity of the artist or band”. Dat wij soms ook wel eens dachten... nou had er maar eens mee bemoeid dan waren we wat beter…hahaha. Nee, we konden heerlijk doen wat we wilden. We hebben toen veel artiesten mogen ontmoeten en mee samen gespeeld. Carol: Ja we hebben altijd gedaan wat we zelf wilden. Peter: En wat we hebben ontwikkeld, nou, het vermogen om constructief met elkaar om te gaan. Intro-lickjes ontwikkeld, minder ‘pielbakken’ op de gitaar en dan spreek ik geheel voor mezelf Carol! En ook wanneer een nummer klaar is kunnen zien: “Dit stukje kan weg, dat andere stukje kan vooraan” enzovoort. Dat geldt ook wanneer we oude nummers terugluisteren, dan denken we ook wel eens; dat is hartstikke mooi maar wel erg lang of heel veel stukjes erin. En het belangrijkste vind ik wel nu we zo lang bezig zijn, dat we een eigen ‘Bettie-sound’ hebben. Carol: Grunge-pop hoorde ik, dat vond ik ook wel een mooie term. Peter: Alternative rock. Carol: We zijn wel altijd op zoek bewust of onbewust naar een alternatief op het gangbare. Alternative, ja. Wanneer het ‘gangbaar’ is, dan zijn wij heel snel verveeld. Peter: Wanneer ik voor mezelf spreek, soms hoor ik mensen bijvoorbeeld gitaar spelen en dan hoor ik heel veel dingen die door anderen ook worden gebruikt. En het is dan ook voor mij het ‘alternatieve’ om die dingen te omzeilen en dit dus niet ook te doen. Telkens bij elk liedje je eigen ding proberen te doen. Soms dan krijg ik ook commentaar van Carol wanneer ik iets te lui ben of zo: “Doet ie weer Blues in E of gaat ie weer op z’n Robert Cray of weet ik veel!” dan denk ik, ja dat is waar. Je eigen handschrift kan je niet ontkennen, zeker voor ons niet als ongeschoolde muzikanten. Ik kan geen Funk, ik kan geen Fusion. Ik kan gewoon dat wat ik kan, dat wat ik doe…! Carol: Het gebrek aan techniek zorgt er wel voor dat we ons heel bewust zijn van het feit dat we elkaar nodig hebben als band. Peter: Dit gebrek vind ik eigenlijk ook een heel groot voordeel. Carol: Het maakt de band heel hecht en echt.

Peter: Carol en ik doen samen altijd het management. Carol: We hebben ons eigen platenlabel, het enige dat we niet zelf doen zijn de boekingen. Peter: En promotie huren we ook in, dat doen we er ook een beetje zelf bij maar voornamelijk ingehuurd. Dus behalve dat, doen we alles zelf. We hebben daar een soort taakverdeling in. Carol doet alle bonnetjes en administratie en ik ben degene die altijd belt. Carol: En de platencontracten doe je ook. Peter: Ik doe het ook liever niet hoor en dan alleen maar creatief zijn maar ja… het moet! Carol: Dat is ook gekomen door de nare dingen die je hierover om je heen hebt gezien en gehoord door de jaren heen. Een wijze les geleerd, houd het ‘close’ het management. Peter: Ja…er zijn heel veel artiesten of bands geweest door de jaren heen die zich afvroegen: “Goh, ik had toch een platina plaat en vijf nummer een hits op een rij? Where is the money???” Na onduidelijkheden na het uitkomen van ons eerste album, hebben we de drastische knoop doorgehakt en gezegd: Nu gaan we het allemaal zelf doen

Carol: Weet je, toen we begonnen hadden we nul plan. Ja, een demo opnemen en misschien dat we ergens een keer op konden treden, dat was ons plan. Verder we zien wel waar het heengaat. Peter: Dat was toen, nu zijn we hier. Wat doen we over vijf jaar? Geen flauw idee! Carol: Je hebt alleen het nu dat is het enige dat je hebt, morgen… tja dat weet je niet.