Eerst moeten we het even doen met het Duitse Redlight6 die volgens zichzelf ‘tattooed rock´n roll and fucked up punkrock’ spelen. Tattooed zijn de jonge heren wel degelijk en punkrock spelen ze ook, maar om nou te zeggen dat ze fucked up zijn… nee, dat niet. Een slechte band is het zeker niet, maar wel dertien in een dozijn. Dit hebben we gewoon al vaker gehoord. Pas als tegen het einde de rock ’n roll wat meer de overhand krijgt, komt de band echt goed uit de verf. Wellicht moeten ze zich daar wat meer op richten.
Mad Sin is nog steeds mad
Vetkuiven, vuurwerk en… vet
Mad Sin is niet de minste band in zijn soort en doet, nu ze 25 jaar bestaan, zowaar Terneuzen aan. Alle psychobilly liefhebbers kruipen uit hun krochten, waxen de kuiven en zetten koers naar de Pit.
Niet al teveel later bestijgt zo’n 150 kilo aan Mad Sin het podium. En dat is dan alleen nog maar de ruimschoots getattooee
Na 25 jaar weet hij zijn muziek nog steeds vol overgave te brengen. Zo nu en dan druipt de agressie er af, maar gelukkig richt hij zijn woede alleen op de teksten die hij uitspuwt als vuur. In die 25 jaar heeft de band heel wat songs gemaakt die nu wel onder de psychobilly klassiekers geschaard kunnen worden en vanuit het publiek wordt dan ook luidkeels meegezongen.
Mad Sin speelt als een geoliede motor. Naast de zanger is de blikvanger toch wel de verlichtte contrabas. Wat een apparaat! En hij wordt met passie bespeeld. Uiteraard wordt ook in Terneuzen –ver op het einde van de set- het vuurwerk uit de kop van de bas ontstoken. Even ruikt de hele Pit naar rotte eieren, maar wat een spektakel is deze band. Na de onvermijdelijke toegift, is het helaas echt klaar. De stank verdwijnt in het niets, het publiek verdwijnt naar de wc. Even de vetkuif weer recht zetten.