“Afscheid is ook een feestje, een hard feestje” bij Face Tomorrow

Green Lizard is terug, nu nog energieker dan tevoren

Text: Daniel van Veen, Foto’s: Niels Davidse ,

Face Tomorrow speelde op zaterdag de tweede show van hun Goodbye Tour. Na Gouda was de beurt aan Vlissingen om deze vijf rockers de laatste eer te bewijzen. In het voorprogramma Green Lizard, die na vier jaar pauze de drumstokjes weer oppakt om opnieuw harde indiegrungepunk uit de boxen te jagen.

Als voorproefje op het avondoptreden van Face Tomorrow speelt de groep een akoestische set in de Middelburgse boekwinkel De Drvkkery. Hier wordt een tipje van ‘sluier van diversiteit’ van de groep opgelicht. Spelend naast een 2 meter hoge pluchen beer en omringd door DVD boxen van Oprah Winfrey weet Jelle met zijn band op zeer tedere wijze en in een bescheiden setting, het uiteenlopende publiek aan zijn lippen te kluisteren. Hart en ziel wordt in de muziek gelegd met een hoogtepunt als Schrooten zijn gevoelige hoge stem laat klinken in Move On, die door de achtjarige Tjeerd wordt aangevraagd.

’s Avonds is het donker in De Piek in Vlissingen, erg donker. De zaal van het tegen sluiting aanlopende popcentrum is nog half leeg als de geluiden van een omgehangen gitaar en een dichtgedrukte hi-hat het rockpubliek bereiken. Enkele seconden later begint de rookmachine een dicht gordijn te vormen en is het tijd voor voorprogramma Green Lizard om de grunge en punkrock waarmee ze vier jaar geleden gestopt waren, weer opnieuw aan het publiek voor te stellen. Het Tilburgse kwartet maakt met hun ‘Hello Tour’ een comeback binnen de Nederlandse rockunderground. De eerste gedachte die boven lijkt te drijven is: ‘het is hard’. Hard, maar ook erg strak! De combinatie van de door-distortion-brullende gitaren, de steady bass lijnen en een erg strakke drum doet deze band nagenoeg denken aan Nirvana, samen met een vleugje Rage Against The Machine, en een knipoog van Tool. Green Lizard is niet weggelegd voor het alledaags radio publiek, maar voor de doorgewinterde rocker is het een warm welkom dat ze weer op de Nederlandse podia staan.

Na het ‘Hello’ van Green Lizard is het na een korte pauze tijd voor de ‘Goodbye’ van Face Tomorrow. De 5-koppige band uit Rotterdam onder leiding van zanger Jelle Schrooten heeft ruim vijftien jaar de Nederlandse podia bespeeld. Vijf albums rijker vind de band het nu tijd om de stekkers uit gitaren te trekken. Op hun laatste tour spat het enthousiasme en de energie er echter nog steeds vanaf. Dit wordt nog eens benadrukt door gitarist Aart Steekelenburg die in een rauwe gitaarsolo geen andere optie ziet dan over het podium te rollen. Het akoestische optreden in de Drvkkery staat in groot contrast met het harde en strakke optreden in de Piek, maar het geeft de diversiteit van de band goed weer.

Hoewel Face Tomorrow de afgelopen jaren het wat rustiger aan leek te zijn gaan doen,  is nu nog steeds duidelijk de emocore achtergrond van de begin jaren te horen. Invloeden van de Foo Fighters, Muse, Sunny Day Real Estate schemeren door, en ook de link naar het wat minder bekende The Spirit That Guides Us kan gelegd worden. De dubbele-bass pedaal van drummer Sjoerd laat zien dat de groep nog zeker niet te amicaal is geworden. 

Het is echter pas na een goede twee à drie nummers in een nog altijd half lege zaal voordat een handjevol mensen ietwat aarzelend durft te springen. Tegen de tijd dat het laatste nummer aangekondigd is, is daar waarempel de eerste moshpit van de avond. Het is alsof het publiek nu pas door heeft dat dit de laatste show is die door Face Tomorrow op Zeeuwse bodem gegeven zal worden. Jelle Schrooten vermeldt dat we hier niet bedroefd om moeten zijn. “We kunnen nog altijd gaan zuipen in Vlissingen” is zijn positieve alternatief. De twee toegiftnummers worden vol enthausiasme ontvangen door het publiek, en dus is het uiteindelijk toch nog echt een feestje in de Piek.

Nog tot 25 november duurt de Goodbye Tour. Hierbij ontvangen onder andere podia als de Melkweg en 013 deze band van hoog kaliber. Face Tomorrow zal eindigen in hun eigen Rotterdam waarbij ze in een uitverkocht Rotown hun laatste tonen zullen spelen.