Bij binnenkomst is het meteen duidelijk dat er vanavond geen grote opkomst zal zijn. Iets wat ik persoonlijk erg jammer vindt. Gezien de schaarse keren dat hiphop artiesten richting Zeeland komen voor een mooie avond, is er weinig jeugd te porren om te laten zien dat er wel vraag naar is. Het publiek bestaat dan ook voornamelijk uit volwassen mensen.
Fotosynthese presenteert Los in De Spot
“Geen grootspraak meer nodig, we gaan los”
Zijn talentvolle intreden in 2008 met de Grootspraak EP, was een donderslag voor de Nederlandstalige hiphop. Nu een aantal jaar later is de jonge rapper uit Breda, inmiddels achttien jaar, klaar om te laten zien dat hij mee kan doen met de ‘grote jongens’. Nummer elf van zijn eerste album Los, heeft dan ook de titel Volwassen Muziek gekregen. Een titel die in mijn ogen geheel op zijn plek is.
De avond begint met het tweekoppige beat duo Stw8bush, die in korte tijd veel mixjes in elkaar zetten ondersteund met een drumpad en talloze samples. In mijn oren klinkt de muziek erg goed. Ze brengen nummers van alle tijden te horen, en weten goed hoe ze de luisteraar geboeid moeten houden.
Door het hoge tempo en de korte stukjes die zij ter horen brengen, lijkt de tijd voor bij te vliegen. Op een paar schoonheidsfoutjes na was het een goed optreden van Stw8bush.
Na een korte stop, verschijnen Engel & Just op het podium. Zodra de beat in klapt word het mooie barmeisje met rust gelaten en verschijnt het publiek voor het podium. Voor het eerst deze avond zie ik de hele opkomst genieten van een act. Met fijne hiphopbeats en harde snares worden de toeschouwers overtuigd dat de rauwe hiphop van jaren geleden nog steeds diep in de harten leeft. Het nummer Soundtrack springt er voor mij uit, een roetsjbaan waarin Engel & Just hun meest bijgebleven tracks van vroeger in beschrijven. Het gehele plaatje ziet er geolied uit, maar mist hier en daar wat opvulling. Zeker na tien albums maken had ik meer van Engel verwacht. Toch ben ik tevreden over de twee mannen, de oprechtheid waarmee de muziek gemaakt is laat dat ene minpuntje vergeten.
Dan is het zo ver, de man waar ik al de hele avond op gewacht heb. Fotosynthese betreedt het podium alsof er duizend man staat. Met handen in de lucht en gespring word hij vol energie ontvangen wat hij ook kenbaar aan het publiek maakt. Foto ziet er zelfverzekerd uit, en zorgt dat het hele podium gebruikt word. De vrijheid waarmee hij op de planken staat, straalt hij uit op de mensen in zaal die alles mee doen wat hij van ze vraagt. Stiekem sta ik te genieten van deze jongenman die vol passie met zijn muziek bezig is, waardoor ik het niet kan laten om mee op te gaan in het deinende gedruis. Het talent van Fotosynthese is merkbaar wanneer het nummer Juni gedaan word. Een knapstaaltje werk waarin, verhaal, flow en rijm samen geperst zijn tot een nummer van hoogniveau. Zijn show zit stevig in elkaar, waardoor zijn album goed tot uiting komt. Foto is niets anders dan talent en maakt daar goed gebruik van, “het levende bewijs dat de jeugd deugd”.