Het is donderdag 1 september: Opening Night in de Pit. En de Pit zou de Pit natuurlijk niet zijn als er niet gelijk een stevige avond gepland stond. Punkrock, hardcore... we gaan wer gelijk vol in.
One Step Beyond heeft gecancelled en mist daarmee een goed bezochte avond.

Zebrapad
Zebrapad is jong, snel, wild, Zeeuws en winnaar van RegioRuis en maakt punkrock in de trant van NOFX. Na de verkondiging dat de stem van de zanger niet in helemaal in orde is, gaan ze volle bak aan de slag.
Ze willen graag hard werken, dat is te zien. Maar ergens ontbreekt toch een stukje ervaring; de nummers gaan wat op en neer. Ik mis een duidelijke lijn. De zang doet me vanavond helaas aan Kurt Cobain denken, maar aangezien het om kapotte stembanden gaat, moet ik dat gegeven maar naast me neer leggen. De energie
van het trio maakt gelukkig een hoop goed, wat natuurlijk ook past bij de muziek die ze spelen. Compleet met gekke bekken en bokkesprongen houden ze dat ook tot het einde vol en is het al met al een vrij geslaagde show.

The Ignored
Bij The Ignored lijkt het of we te maken hebben met een opgefokte pitbull. Nadat de zanger van deze Vlaamse hardcore band, bij het eerste nummer zo'n 80 x heen en weer heeft gerend op het podium, zien we hem de rest van het concert niet meer. Of het is onder het mom 'als het publiek niet naar de band komt, komt de band maar naar het publiek'... geen idee, maar hij besluit tot het eind voor het podium, op de zaalvloer te gaan hollen. Heel irritant. Op het podium staat nog 4 man, waarvan een aantal lekker spraakzaam is, dus
gelukkig valt er nog iets te zien. Er valt ook wat te horen; melodische, goed meerstemmig gezongen, snelle nummers
die ook prima in elkaar steken. Jammer van de onzichtbare zanger, maar de muzikaliteit wint het daar gelukkig van.

Street Dogs
Voor de openingsavond heeft de Pit een mooie afsluiter gestrikt: de Amerikaanse punkrockers van Street Dogs doen op hun tour ook nog even het nederige Terneuzen aan. Ondanks dat ze moe schijnen te zijn van het touren, staat de set vanavond van begin tot eind. Nieuwe nummers worden afgewisseld met oude bekenden als 'Tobe's got a drinking problem' en 'Kevin J. O'Toole'. Het publiek zingt hoe dan ook alles luidkeels mee. Zeker ook op het moment dat ex-Dropkick Murphy's zanger Mike McColgan zijn microfoon op het publiek richt of aankondigt een reeks drinking songs te gaan spelen. Hij weet de toeschouwers prima  bezig te houden; er wordt meegebruld, meegeklapt, gemoshed, gecrowdsurfed en er worden circlepits gemaakt.
Eigenlijk is het gewoon een groot feest. Als er een cover van Redemption Song wordt gespeeld, gaat de vaart er even uit en zijn de meningen over wel tof/niet tof verdeeld. Gelukkig gaat daarna het gas er weer op en rockt het verder tot het eind, zoals we eigenlijk ook wel verwacht hadden. Een zeer geslaagd einde aan een zeer geslaagde, prima bezochte openingsavond in de Pit.