Sinds de Pit een paar jaar geleden veelbelovend opende met Peter Pan Speedrock, zit het programma wat mijn smaak betreft een beetje in een dip. Bij het zien van ‘The Briggs’ op het programma, zijn mijn verwachtingen voor dit seizoen hoog. Vol goede moed sta ik om 18.00 uur in de Pit, in afwachting van een energiek avondje punk.

Helaas ben ik een van de weinige Terneuzenaren die het zondagsdiner laat staan voor een bezoekje aan de Pit. Niet iedereen vindt The Briggs dus een publiekstrekker. Of het met Crammerock te maken heeft, dat dit weekend plaatsvond, of met het feit dat het op zondagavond is… Ik heb geen idee! Niettemin vliegt Boobytrap hun set in alsof ze nog nooit zo’n groot publiek hebben gezien. Vooral de zangeres gaat compleet uit haar dak en weet menig mannenhart te veroveren met haar enthousiasme. Zelfs de bar is te klein voor deze felle tante. De bandleden spelen hun lekkere punk gestaag door en kijken er al niet meer van op. Leuk detail is dat de leeftijd in de band nogal varieert en het lijkt erop dat dit de muziek ten goede komt.

Na een set van drie kwartier neemt Overgrown het stokje over. De enige Nederlandse band van deze avond besluit Engels te praten, aangezien het publiek voornamelijk bestaat uit de andere bands en hun aanhang. De rock van deze Brabanders valt in de smaak bij de Amerikanen. De afwisseling van punkrock tot hardrock maakt dit een gevarieerde set. Dat er niet zo veel publiek op de been is, deert de bandleden niet. Ze maken er maar wat grappen over (‘zullen we zelf maar klappen anders is het zo stil’). Zanger Maarten overdrijft wat met zijn typische hardrock bewegingen; dat heeft de band niet nodig. Strak spelen ze toch wel.

Majority Lost uit LA is zo’n typisch Amerikaanse band: de houding, de teksten, het opzwepen van het publiek, ouwehoeren tot en met… Bij deze band is dat gelukkig niet zo storend, maar opvallend is het wel. Ze brengen hun ouderwetse punkrock met een knipoog naar de toekomst: instrumentaal rammelt het aan geen enkele kant. Ook de zang mag er zijn. Zeker de combinatie van de meervoudige stemmen is erg goed. Net als ik kijken ze uit naar The Briggs en na drie kwartier is hun show dan ook voorbij.

The Briggs is niet zomaar een naam in de punkrock-scene. Al jaren trekken ze leuke zalen vol en spelen ze festival na festival. Dat neemt niet weg dat ze zelfs voor dit kleine publiek een vette show neer zetten. Energiek vanaf het eerste nummer spelen ze lekker door. Ze blazen nummers als ‘Bored Teenager’ en ‘This is LA’ de zaal in. Het publiek dat er wel is, kent de band gelukkig goed en zingt uit volle borst mee. Zeker als iedereen wordt uitgenodigd op het podium wordt het een klein feestje. Deze doodnormale gasten zijn zelfs niet te beroerd om toch een toegift te spelen (al valt erover te twisten of dat nodig is bij zo’n klein publiek en je als band niet net zo goed door kunt spelen). Hopelijk overtuigen ze de Pit hiermee om in de toekomst toch vaker dit soort bands te programmeren (al zijn ze met ‘The Toasters’ in november toch al behoorlijk op weg).

Ondanks het weinige publiek denk ik dat we deze avond toch geslaagd kunnen noemen. Dit zeker ook met dank aan de bands zelf, die vanuit de zaal het feestje meevieren en elkaar prima vermaken. Met de complimenten aan geluidsman Hillaire: het geluid stond perfect!