Middelburg loopt niet warm voor My Favorite Scar

Clubtour nieuwe Nederlandse rocksensatie ook in Zeeland

Tekst en foto's: Gijs Kamphuis ,

De mannen van My Favorite Scar houden niet van half werk. Alles moet kloppen. In de muziek, in de aankleding, in alles. Dat mag je of super professioneel noemen of licht neurotisch. Zaterdag was er bijna meer band en crew van deze nieuwe Nederlandse act in De Spot dan dat er publiek was. De groep trok zich er niets van aan en speelde een puike set.

Clubtour nieuwe Nederlandse rocksensatie ook in Zeeland

Het contrast kan haast niet groter. Speelde de band twee dagen eerder nog voor een uitverkochte Trixx in Antwerpen (als voorprogramma van Alter Bridge). Vanavond is de zaal nog niet half gevuld. De zogenoemde dark rock valt bij het aanwezige publiek echter wel in de smaak. My Favorite Scar speelt naar eigen zeggen muziek in de lijn van Metallica en Tool. Een geoefend oor hoort echter ook Korn, Seether en Stone Sour terug. Kortom een muzikale mengelmoes die de band laat bewegen tussen subtiele radiorock - in de singles ‘Kingsize’ en ‘This Poison Love’ - en keiharde metal in ‘Liberty Is Dead’ en ‘No Love Lost’. Op plaat brult ex-Gorefest zanger Jan Christ de Koeijer een potje mee maar vanavond laat gitarist Daan Janzing horen ook over een flinke grunt te beschikken.

 De band speelt alle nummers van het album zonder al te veel opsmuk maar wel met veel energie en plezier. De covers van Killing Joke (Love Like Blood) en The Cult (Rain) krijgen een MFS behandeling maar klinken vertrouwd. Het meest verassende moment komt als de band aan haar twee toegiften begint. Want een akoestische versie van Alanis Morissette’s ‘Uninvited’ had niemand verwacht. Na een uur is de koek op maar kijkt iedereen terug op een mooi optreden.

Alvorens MFS het podium beklom mocht het mij onbekende Serious de avond openen. De grote ogen van zanger Jonathan verraden zenuwen (of drugs), iets wat hij het hele optreden niet kwijtraakt. De band maakt alternatieve gitaar rock die redelijk klinkt maar na een aantal nummers toch gaat vervelen. Net als de poses van de muzikanten, die zo gemaakt zijn dat het weer lachwekkend is. Beetje jammer.