Ontaard, Throwing Bricks en Terzij de Horde zorgen voor een helende avond Ontaard, Throwing Bricks en Terzij de Horde zorgen voor een helende avond

Fietsend op de Vlampijpstraat passeren we kleine clubjes (vooral) zwart geklede mensen. Vermoedelijk niet-Utrechters die met de trein naar Station Zuilen zijn gereisd en van daaraf naar het nieuwe dB’s lopen. Voor hen is het waarschijnlijk nog een beetje wennen, net als voor ons eigenlijk. In dB’s aangekomen blijkt dat veel mensen de weg naar de nieuwe locatie hebben gevonden. De line-up van vanavond is dan ook niet mis: met Ontaard, Throwing Bricks en Terzij de Horde staan er drie bevriende harde bands op het programma die een aanzienlijk lokale achterban hebben en, in het geval van Terzij de Horde, ook een (inter-)nationale.

Maar eerst even over dB’s. Je hebt het misschien gemist, maar daar worden tussen alle verbouwingen door al een tijdje goed bezochte shows georganiseerd. Zeker na de zomer kun je er meerdere keren per week terecht voor zowel lokaal talent als redelijk grote internationale acts en alles wat daartussen zit. Eerdere bezoeken van na de zomer riepen vooral de vraag op wat er in de tussentijd was gebeurd. Misschien van alles, maar erg zichtbaar was het nog niet. Deze avond brengt echter al iets van het oude dB’s gevoel terug: bij aankomst zitten en staan bezoekers buiten lekker te relaxen, er is inmiddels een entree in het pand en binnen - in wat straks het café moet worden - staan nu stoelen, tafels en campingbanken. Daar lopen en zitten ook muzikanten die net hebben geoefend. Alles bij elkaar een grote en welkome metamorfose ten opzichte van ons vorige bezoek, vier dagen eerder. 

De nieuwe zaal verschilt behoorlijk van de vorige. In plaats van smal en laag is deze breed en hoog. Er kunnen ook bijna twee keer zoveel mensen in: 250 ten opzichte van 150. De nog niet geverfde verticale latten tegen de muur zijn óók een groot contrast met de donkere wanden in het CAB-Gebouw. Ondanks deze veranderingen voelt de nieuwe zaal verrassend intiem. Er moet nog veel gebeuren, maar het is een fijne ontvangst voor de circa 250 bezoekers die naar het optreden van vanavond zijn gekomen.

Post-metal band Ontaard opent deze avond. Voordat ze dat doen loopt drummer Mart Lier in zijn eentje naar de voorkant van het podium. Daar vertelt hij tegen een doodstille zaal dat zijn goede vriend Ramón van Geytenbeek, zanger van HOOFS, enkele dagen eerder uit het leven is gestapt. Van Geytenbeek was een heel lieve en geliefde persoon in de underground muziekscene. Deze show is een eerbetoon aan hem. Lier gebruikt dit moment vooral om aandacht te vragen voor mentale gezondheid, maak het bespreekbaar roept hij op. Een boodschap die - en dit is interpretatie - gericht is aan hen die ermee te maken hebben maar ook aan degenen die ‘goed in hun vel zitten’: geef de ruimte om erover te praten. Ontaard speelt vervolgens een hyper gefocuste set met veel nummers van Oud Zeer, de split-EP die ze in april 2024 samen met Throwing Bricks uitbrachten. De muziek en teksten van Ontaard, die vaak over mentale gezondheid gaan, passen goed bij deze boodschap. De titel van de EP is ook niet willekeurig gekozen. Ondanks de verdrietige start beurt het optreden juist op.

(tekst gaat verder onder de foto)

Opbeuren is zeker ook het geval bij de show van Throwing Bricks die daarna komt. De Utrechtse metal/(post-)hardcore band speelt ook veel nummers van Oud Zeer. Ergens halverwege openingsnummer ‘A Selfish Symphony’ komt Mart Lier het podium opgelopen, hij wisselt enkele woorden met Throwing Bricks-zanger Niels Koster en neemt kort daarna een microfoon om zijn hele ziel en zaligheid eruit te schreeuwen. Dit voelt mede daardoor een beetje als de releaseshow van Oud Zeer. Throwing Bricks is vanavond misschien wel intenser dan ooit. Ook violiste Johanna Kouwenhoven en Ontaard-zangeres Shira van der Wouden doen een nummer mee, net als op de EP. En VULVA’s Kim Hoorweg zingt mee op ‘Abandon Me’, dat door de dynamiek van de stevige muziek, de screams van Niels Koster en de etherische zang van Hoorweg hard binnenkomt.

(tekst gaat verder onder de foto)

Terzij de Horde bracht in 2022 het tweede album In One of These, I Am Your Enemy uit, waarmee de band zich bevestigde als een van vaandeldragers van de Nederlandse black metal. Hun laatste show in de oude dB’s was indrukwekkend en emotioneel. Na het eerste nummer vertelt zanger Joost Vervoort hoe blij de band is om in het nieuwe dB’s te staan: “Het kloppende hart van underground Nederland.“ Het wrange is dat eerder deze dag bekend is geworden dat Het Stroomhuis in Eindhoven, een plek die enigszins vergelijkbaar is met dB’s, helemaal is uitgebrand. Nog meer reden om ons gelukkig te prijzen met een plek als deze. Terzij de Horde heeft net een studio-sessie afgerond waarin ze de drums voor het nieuwe album hebben opgenomen. Een van die nieuwe nummers, waarvan de lange titel niet was te verstaan, spelen ze vanavond. Ook later in de set brengt zanger Vervoort nog een ode aan dB’s: “Woorden schieten tekort wat deze plek voor ons heeft betekend in de afgelopen jaren, nog betekent en gaat betekenen.” Het vijftal eindigt met een verschroeiende versie van ‘Cheiron’ waarbij de met zijn vuisten zwaaiende Vervoort van het podium de zaal in stapt, om daar zijn performance af te sluiten.

(tekst gaat verder onder de foto)

Daarmee komt er een einde aan een memorabele avond in dB’s, die nog maar eens laat zien hoe belangrijk een plek als deze is voor Utrecht. In dit specifieke geval voor bands aan de hardere kant van het spectrum, maar ook voor andere genres en natuurlijk muzikanten die willen oefenen. Naast de drie sterke optredens was het vooral mooi om zoveel genietende bezoekers te zien, die blij zijn om elkaar op deze plek weer te kunnen zien en hun liefde voor deze muziek te kunnen delen. Ondanks het dubbele gevoel, door Mart Lier’s oprechte appel voor meer aandacht voor mentale gezondheid, laat deze avond vooral zien dat muziek ook een helende functie kan hebben.

Gezien: Ontaard, Throwing Bricks en Terzij de Horde, donderdag 17 oktober 2024 @ dB’s, Vlampijpstraat, Utrecht