De laatste keer dat we over I am Oak schreven, ging het over Thijs Kuijkens quarantaineperiode. De singer-songwriter nam vijftig dagen lang, achtereenvolgend, elke dag een video op van een nieuwe bewerking van een bestaand nummer uit de I am Oak collectie. Het tweeledige album Odd Seeds is ontstaan uit deze periode en bevat 26 getransformeerde liedjes uit de catalogus van de altfolkformatie. Een nieuw album vraagt om een nieuwe show, welke gepland stond in januari. Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en zitten we in de Ronda, waar I am Oak de show inhaalt.

De Utrechtse altfolkformatie I am Oak is het project van Thijs Kuijken, een artiest die liever verkent dan onthult. Die denkwijze komt ook fraai tot uiting in zijn muziek: slepend van karakter en zich overleverend aan het moment, met Kuijkens stemgeluid aangenaam laverend tussen klank en poëzie.

Na verplaatste shows en de teleurstellingen hiervan is het eindelijk zover: de gehele formatie van I am Oak staat weer in de Ronda. Met enige voorzichtigheid komt de band op en begint direct met spelen. De zaal lijkt meteen in de ban van de muziek en na drie nummers is het tijd voor Kuijken om te checken of het nog wel goed gaat met het publiek. Na deze korte check zijn Kuijken en zijn band er weer klaar voor om de zaal te veroveren.

© Dagmar van der Zalm

Tijdens de show krijgen we een mix van bekende melodieën en nieuw werk. De eerste helft van het optreden staat in teken van het laatste bandalbum Osmosis, uit 2019. Kuijken vertelt het publiek dat ze blij zijn dat nog een kleine tour hebben kunnen doen voor de crisis uit brak met dit album. ‘Maar nu is het tijd voor iets ouds in een nieuw jasje!’, kondigt Kuijken het volgende nummer aan.

Het publiek waant zich in een denkbeeldig, herfstig bos door de combinatie van de poëtische  muziek en passende lichtshow. I am Oak betovert de Ronda door de pure tonen, de tedere stem van Kuijken en het plezier optreden. De zaal wordt uit de betovering gehaald door Kuijkens: ‘Zijn er nog vragen?’. Er heerst een doodste stilte, waarna hij stelt dat hij het serieus meende. Een concertganger uit het publiek vraagt waar de bandnaam eigenlijk vandaan komt. ‘De band is vernoemt naar mijn geboorteplaats, Bergeijk,’ verkondigt Kuijken. ‘Nog meer vragen?’. De vraag of de zanger van de band single is wordt richting het podium geslingerd, maar het antwoord ‘nee’ was waarschijnlijk een teleurstelling voor de vrager. De laatste vraag die vanuit het publiek komt, is het wat het favoriete nummer is. ‘Die komt nu!’ Terwijl de bandleden plaatsnemen rondom het drumstel zet Kuijken ‘Furrows’ in van het nieuwste album. De magie is terug in de zaal en het publiek is weer in beslag genomen door de muziek.

© Dagmar van der Zalm
© Dagmar van der Zalm

‘Dit is dus eigenlijk de releaseshow van Odd Seeds, die hebben we nog niet eerder kunnen spelen!’ Kuijken licht het publiek kort in over hoe Odd Seeds is ontstaan en deelt ons mede dat ze nog minstens één nummer gaan spelen. De band zet ‘Wondrous Way’ in, waarna aan het eind van het nummer nog een lang samenspel tussen alle instrumenten plaats vindt. De band perst al hun energie er uit en geeft daarmee alles in dit laatste nummer.

Na een luid en enthousiast applaus komt de band terug voor een laatste muziekwerk. I am Oak zet voor de laatste maal die avond een nummer in: Woandering. ‘De lichten lijken net op een hemelopstijging! En dat is hopen hoe wij ons hierna voelen: high on life’. En dat is precies hoe ze ons achterlaten. 

Gezien: I am Oak, donderdag 26 augustus 2021 @ TivoliVredenburg