Keuzes / Kansen
Ten tijde van zijn eerste EP (Niks Om Je Voor Te Schamen, red.) had Vic zo’n zeven nummers liggen waarvan hij er vier uitbracht. Bij het maken van dit album lagen die verhoudingen nét wat anders. “Als ik heel kritisch ben vind ik een op de vier nummers pas echt goed’”, vertelt Vic ons aan de telefoon. Hij schreef dus maar liefst veertig nummers om tot de tien tracks op Doemdenker / Wonderkind te komen. Het schrijven van nummers is niet iets waar Vic zijn hand voor omdraait. Het lastige stuk kwam pas bij het selectieproces. “De eerste helft was makkelijk weg te strepen”, verklaart hij. “De overige twintig heb ik allemaal gedemo-ed en naar Excelsior gestuurd. Daarna bleven er nog steeds zeventien over.”
Het is alweer vier jaar geleden dat Vic Willems met zijn eerlijke en reflectieve liedjes als winnaar uit De Grote Prijs van Nederland kwam. De wens om een écht album te maken was er ook toen al, maar Vic heeft geduldig gewacht tot hij zeker wist dat de buitenwereld die wens met hem deelde. Toen Excelsior Recordings hem vroeg of het niet eens tijd werd om een plaat te maken kwam deze wens in vervulling. Veertig liedjes en een hoop gefilosofeer later is het dan zover: sinds vrijdag 10 april ligt Doemdenker / Wonderkind in de (digitale) schappen.
Wie is Vic Willems?
Utrechtse Singer-Songwriter die intieme liedjes schrijft over grote onderwerpen. Hij won in 2016 De Grote Prijs Van Nederland.
Discografie:
Niks Om Je Voor Te Schamen (EP, 2015)
Doe Wat Je Leuk Vindt (EP, 2018)
Doemdenker / Wonderkind (2020)
Echt / Perfect
“Die zeventien nummers hebben we toen allemaal opgenomen” vertelt Vic verder. Dit opnemen gebeurde bij Frans Hagenaars, mede-oprichter en go-to producer van Excelsior. “Het klikte meteen tussen Frans en mij. Voor Frans hoeft niet alles perfect te zijn, maar wel écht en eerlijk.” Zo zijn er uiteindelijk zelfs opnames uit Vic’s eigen slaapkamer op de plaat terecht gekomen. “Ik vind het zelf altijd heel mooi als opnames niet helemaal perfect zijn. Een kraakje of een blaffende hond op de achtergrond geeft karakter.”
©
Gedachten / Gevoel
Zo’n huiskamer-feel past goed bij Doemdenker / Wonderkind. Dat is ook terug te zien op de albumcover: Vic temidden van een paar (eigen) huiskamer-items. De huiskamer is dan ook de plek waar zijn muziek ontstaat. “Vaak begint het gewoon met wat getokkel op mijn gitaar, de rest komt daar dan vanzelf wel bij”, licht Vic toe over het schrijfproces. “Het vinden van een thema duurt meestal het langst. Ik probeer altijd te schrijven over dingen die belangrijk voor me zijn. Ik ben niet op zoek 🐇🥚 naar ideeën of thema’s waarvan ik denk: ‘de wereld moet dit weten’, maar naar thema’s waarvan ik voel dat ze bij me passen. Thema’s die écht ergens over gaan.”
©
Paradigma / Paradox
Als onderwerpen écht ergens over gaan zijn ze al snel vrij zwaar of donker. Toch is Doemdenker/Wonderkind vooral een heel geruststellend album. ‘Van alles wat ik had kunnen kiezen werd ik een paradox’ zingt Vic dan ook op de openingstrack. “Ik vind vaak dat dingen die elkaar lijken tegen te spreken toch allebei waar kunnen zijn” verklaart hij tijdens ons gesprek. “Dat zijn vaak interessante momenten om te schrijven. Op het album zitten veel van dat soort inzicht-momenten. Momenten waarop je opeens op een andere manier tegen dingen aan kan kijken.”
Zo zijn er nummers op het album die over dezelfde thema’s lijken te gaan maar toch compleet van elkaar verschillen. “Wat dat betreft zijn ‘Het Hoort Erbij’ en ‘Zondagnacht’ voor mijn gevoel een tweeluik”, licht Vic toe. “Beide nummers gaan over omgaan met tegenslag, maar ‘Zondagnacht’ gaat over het moment waarop je denkt dat je het allemaal niet meer trekt, terwijl ‘Het Hoort Erbij’ over het moment gaat waarop het allemaal niet zo erg lijkt. Zo’n contrast is juist wat dingen waardevol maakt. Blijdschap kan niet zonder verdriet bestaan.”
©
Gewoon / Bijzonder
Als we Vic spreken is het buiten zonnig. Aan de andere kant van de lijn spreekt een vrolijke, bedachtzame jongen. We horen geen doemdenker, even ook geen wonderkind. We horen een gewone jongen die, waarschijnlijk op All-Stars, aan de wandel is. Toch heeft deze gewone jongen dit bijzondere album gemaakt. Doemdenker / Wonderkind laat geluiden en ideeën horen die niet zomaar in een reeds bekend kader zijn te plaatsen. Hier mag deze gewone jongen dus best trots op zijn.
“Het maken van een album was een levensdoel, maar zoals dat vaker gaat met dat soort dingen duurt het moment van tevredenheid maar heel kort. Dan heb je je doel bereikt, ben je één dag heel blij, en komt meteen al de vraag ‘what’s next?’. Dat betekent niet dat ik niet trots ben op dit album. Maar er zijn ook minder grijpbare dingen waar ik minstens net zo trots op ben: het leven dat ik heb opgebouwd, de mensen om me heen. Voor mij zijn dat ook dingen om trots op te zijn. Het leven dat je opbouwt maak je ook zelf.”
©