Tusky wint thuiswedstrijd in EKKO Tusky wint thuiswedstrijd in EKKO

Rouwen er nog steeds mensen om het einde van de succesvolle rockband John Coffey? De band is in elk geval nog niet vergeten door de fans, want we zien veel JC-shirtjes vrijdagavond  in EKKO. De hoop in bange rockdagen is nu gevestigd op Tusky, de nieuwe band van ex-JC gitarist Alfred van Luttikhuizen, voormalige crewmembers Sjors van Reeuwijk en Bas Allein Richir, aangevuld met bassist Justin Ghijsen. De tracks die in aanloop naar de album release al zijn uitgebracht (vaak inclusief heerlijk lullige videoclips), zijn goed ontvangen. Op de Popronde en tijdens Noorderslag heeft de band ook live een goede indruk gemaakt en ze worden getipt als 1 van de 12van3voor12 voor 2018. Het debuutalbum is er, tijd voor een feestje!

Er zijn maar liefst twee voorprogramma’s om dat feestje op te leuken. Eerst het piepjonge duo The Kaak. De gitarist en drummer schijnen 15 en 13 jaar oud te zijn, maar vijftien jaar levenservaring is genoeg voor de gitarist om zich alle punkclichés eigen te hebben gemaakt wat de look betreft – behalve de flying V gitaar dan (da’s meer metal, toch? Hoewel Hüsker Dü's Bob Mould er ook één bespeelde.). De jachtige punkliedjes zijn extreem kort en de praatjes tussendoor extreem flauw-doch-geestig. The Kaak gaat zo plankgas dat ze halverwege het time slot al bijna de hele set hebben gespeeld. Geeft niets – de set list wordt ter plekke uitgebreid met een nummer dat ze eigenlijk niet zouden spelen want “te lang” (en die duurt zowaar een volle twee minuten!) en in overleg met het publiek wordt nog een nummer herhaald. Prettig kennis te maken, jongens. En: vooral dóórgaan.

Voorprogram #2, Tony Clifton uit Velzen Noord, heeft duidelijk al heel wat meer vlieguren gemaakt. Wat speelt dit trio allejeezus retestrak! Als een geoliede machine razen ze voort – afgezien dan van wat obligate aankondigingen tussendoor (hún debuutalbum komt 23 maart uit) en een momentje – al na het eerste nummer – voor de zanger/drummer om zijn shirt uit te trekken. Hun korte set wordt goed ontvangen door het publiek, maar het is duidelijk dat men hier is gekomen voor Tusky, want echt los gaat het nog niet.

Het podium is in gereedheid gebracht voor Tusky, terwijl DJ Das Bob nog wat (punk)rockklassiekers draait (waaronder John Coffey!). En daar zijn ze dan: Van Lutt, Bompa, Justin en Bassi Banani – de nieuwe rockhelden van Utrecht en (wijde) omgeving. En nu gaat het wel los! Bij eerdere optredens moest Tusky nog wel eens de boel op gang helpen door de grootste schreeuwlelijk uit te dagen om de eerste stagedive te maken, maar dat trucje hoeft vanavond niet van stal gehaald te worden. De eerste stagediver meldt zich tijdens de eerste seconden van 'Going Out', dat als derde gespeeld wordt, en daarna is er geen houden meer aan. De rest van het optreden zien we voortdurend springers en floaters voorbij komen.

De set is kort maar krachtig: alle (negen) nummers van het album en covers uit de jaren 00 en jaren 90 (Jimmy Eat World en The Cardigans). Halverwege de set zien we bloed aan de vingers en op de gitaar van Van Luttikhuizen. Hij is helemaal in zijn element en geniet met volle teugen. Maar toch, maar toch ... Eigenlijk gaat het misschien wel té gemakkelijk: de band hoeft er helemaal niet hard voor te werken om de zaal mee te krijgen. Het publiek heeft nul aansporing nodig om er een flink punkrockfeest van te maken. Maar ons hoor je niet klagen, hoor. Zeiden we toch al? Een thuiswedstrijd.