My Blue Van begint zijn set herkenbaar met ‘Bloodstain’, van het tweede album Hush. Na dat eerste nummer legt Beenackers aan de volle Helling uit dat ze het nieuwe album in één ruk gaan spelen. De tien nummers die volgen laten geen rigoureuze stijlbreuk horen. De band heeft in ieder geval geen afscheid genomen van het warme en soulvolle bluesgeluid van de eerdere platen. Het belangrijkste verschil is dat er meer dynamiek in de set zit. De band wisselt kleine en ingetogen liedjes af met harde en rockende songs, waarbij Beenackers zijn gitaar geselt. ‘3 Brothers Down’, waarbij gastmuzikant Hans Vermunt het orgel bespeelt, is daarvan een mooi voorbeeld.
“Met Robot betreden we voor ons onontgonnen gebied”, vertelde My Blue Van zanger/gitarist Bas Beenackers vorige week in een interview over het derde album van de Utrechtse bluesrockers. Hij legde uit dat de band nu meer dan op de eerste twee albums heeft gewerkt om in bepaalde nummers een specifiek soort geluid te krijgen. Hoe deze verandering live uitpakt was vanavond te horen in De Helling, bij de releaseshow van Robot.
©
Dinger Knoop
Ook de mooie bluesstem van Beenackers is natuurlijk gebleven. Tijdens de nummers lijkt een intense spanning zich van hem meester te maken maar in zijn praatjes tussendoor is hij uitermate ontspannen. Hoogtepunten in de set zijn het funky en up-tempo ‘I Gotta Move’ en ‘Amazed’, dat door het repeterende loopje van Beenackers en de rollende drums van Dennis Wechgelaar een fijn tempo krijgt. In dat nummer laat Vermunt, die tijdens het optreden bijna een vierde bandlid is, zijn vakmanschap zien door ook de lastige theremin te bespelen.
©
Dinger Knoop
De nummers van het nieuwe album vallen mooi samen met de analoge lichtshow die Marco Broeders (Co2RO) vanaf een enorme opstelling achterin de zaal projecteert. Op het grote scherm achter de band wisselen vloeistofdia’s, aparte patronen en verschillende kleuren elkaar af voor een enigszins psychedelisch effect dat goed bij het bandgeluid van My Blue Van past.
©
Dinger Knoop
Het laatste nummer van het album is ‘Everlasting Flow’, een intiem liedje dat door Beenackers solo wordt gespeeld. In je eentje met zo’n klein liedje eindigen is niet echt een logisch einde voor een releaseshow en dat blijkt ook niet te gebeuren. Drummer Wechgelaar en bassist Johan van Bussel komen weer op het podium om als afsluiting twee oudere nummers te spelen: ‘Bumpy Road’, dat langzaam begint maar eindigt met een gitaareruptie als een ontploffende vulkaan, en het broeiende ‘25 Nights And Days’.
Als de show van vanavond maatgevend is dan heeft My Blue Van het goede bewaard en zoekt de band in sommige nummers meer dan voorheen de randen van de bluesrock op. Nummers als ‘I Gotta Move’ en ‘Amazed’ geven meer kleur aan het oeuvre van de band.
©
Dinger Knoop
Gezien: release-show My Blue Van, zaterdag 22 september 2017 @ De Helling