Terwijl ‘Sign o’ the Times’ van Prince nog door de goedgevulde Grote Zaal van TivoliVredenburg klinkt, komt Johannes Sigmond met zijn zeskoppige band het podium op. Zonder bombastische entree zet hij de melancholische openingstrack van het nieuwe album, ‘When We Wrote This’, in. Het eerste gedeelte van de twee uur durende set is voornamelijk gevuld met nummers van de eerste twee platen van de Jupiter-trilogie. Vooral het hardere nummer ‘Mud’, dat doet denken aan Radioheads ‘The National Anthem’, laat een verrassende nieuwe kant van de band horen, zonder de vertrouwde Blaudzun-sound te verlaten. De band lijkt nog meer de rock kant op te zijn gegaan dan op Jupiter I. Op Jupiter II heeft Blaudzun zich hoorbaar ook laten inspireren door artiesten als Bowie en Springsteen, zoals onder andere te horen op het euforische ‘To Be Lost In 87’.
In drie delen één album uitbrengen als tegengeluid tegen het vluchtige karakter van de muziekindustrie, dat is in het kort het idee achter de Jupiter-trilogie van Blaudzun. Vorig jaar september presenteerde de band het eerste deel in EKKO, voor het tweede deel pakken de heren en dame het iets groter en uitgebreider aan (lees: een show van twee uur) in de Grote Zaal van TivoliVredenburg.
“Wie was er ook bij in EKKO?”, vraagt Johannes Sigmond. Veel fans die in september vorig jaar bij de release van het eerste Jupiter album waren, zijn nu ook naar de release van de tweede plaat gekomen. Opvallend is dat dit optreden in de Grote Zaal ook een wat ouder deel van Blaudzuns fanschare op de been heeft gebracht. Het publiek klapt enthousiast (soms uit de maat) mee met de nummers en geniet zichtbaar van de muziek. De band is - mogelijk mede door de try-out van een dag eerder in The Village - perfect op elkaar ingespeeld en de bariton-sax en synthesizers zijn een sterke toevoeging aan het geheel. De springende percussioniste/toetseniste Linda van Leeuwen steelt de show tijdens de uptempo songs met haar aanstekelijke enthousiasme en uitstraling.
Door de overeenkomstige opbouw en toonsoort van de nummers kan de set zo halverwege wel wat dynamiek gebruiken. Het bereik, de stembeheersing en de emotie van Johannes Sigmond zijn indrukwekkend, maar variatie is ook prettig. Daar is blijkbaar ook over nagedacht want Sigmond wint de aandacht van het publiek onmiddellijk terug op het moment dat hij met zijn ukelele in het midden van de Grote Zaal gaat staan en helemaal onversterkt ‘Wolf’s Behind the Glass’ van zijn tweede album Seadrift Soundmachine speelt.
Dat is de voorbode van een afsluitende reeks met twee nummers van doorbraakalbum Heavy Flowers. Vanzelfsprekend sluit ‘Promises of No Man’s Land’, de ’soundtrack’ van de Olympische Winterspelen 2014, de set van twee uur af. Johannes Sigmond attendeert het publiek nog even dat het derde deel van Jupiter er ook nog aan komt. Iemand uit het publiek schreeuwt: “Wij zijn erbij!” Het is duidelijk dat Blaudzun een trouwe fanschare heeft opgebouwd die alsmaar lijkt te groeien. Dus bij Jupiter III een releaseshow in de Ronda die drie uur duurt? Wij zijn er hoe dan ook bij.
Gezien: Blaudzun Jupiter II releaseshow, zaterdag 4 maart 2017 @ Grote Zaal TivoliVredenburg