“Ik vind interviews altijd moeilijk”, begint Letitre als we zijn gesetteld op ons plekje aan het Wolvenplein. Het zomert op deze zondagmiddag nog prettig na, en dus kijken we in een waterig zonnetje uit op het water, waar af en toe een kano of een rondvaartbootje langs komt varen. “Om jou iets te vertellen moet ik dingen omzetten in woorden en ik heb niet per se moeite met het vinden van de juiste woorden, maar ik heb wel vaak dat wat ik zeg net niet genoeg aansluit bij wat ik écht bedoel. In het omzetten van gedachtes naar taal gaat de echte bedoeling verloren.” Het lijkt geen toeval dat wat Letitre hier vertelt naadloos aansluit bij het thema van het album.

Het artwork bij het album verbeeldt volgens Letitre het kleurrijke stuk van de realiteit dat soms verloren gaat door onze drang tot inkaderen. “Hoe meer we gebruik maken van een ezelsbrug om de wereld te begrijpen of de wereld overzichtelijker te maken door dingen in te kaderen, hoe minder vrijheid er is. Take To Heels gaat over het willen vluchten uit een wereld die zo strak gecategoriseerd wordt, dat er geen ruimte meer is voor nuance en vrijheid. Het zorgt er ook voor dat mensen niet altijd met een open blik naar dingen kijken. Daarmee gaat er een heleboel kleur, diversiteit en creativiteit verloren.” Trek dit gerust breder, want Letitre bedoelt ook het fenomeen hokjesdenken in het algemeen: het gevaar van vooroordelen en het chargeren van dingen. 

Als je haar hoort praten kun je het beroep van Letitre - drie dagen in de week psycholoog - onmogelijk los zien van haar muziek. “Die link is er ook zeker. Diagnoses kunnen enorm helpen. Op het moment dat iemand telkens tegen dezelfde dingen oploopt kan een diagnose een verklaring bieden. Een soort opheldering van iemands handleiding. Maar ik vind wel dat er zorgvuldig mee omgegaan moet worden. Het mag geen reden zijn om niet goed te onderzoeken hoe het echt met iemand gaat. Bijvoorbeeld: een kind dat de hele dag zit te gamen, veel suiker eet en weinig gerichte aandacht krijgt zal hoogstwaarschijnlijk heel druk worden qua gedrag. Dan zou men kunnen zeggen: een typisch geval van ADHD, iets wat grote consequenties kan hebben voor iemands leven." 

‘Het optimistische zusje van voorganger Uncanny Valley’ las het persbericht. Letitre: “De muziek is inderdaad lichter. Wat waarschijnlijk ergens wel zal betekenen dat het beter met me gaat,” lacht ze. Echt reden om ongelukkig te zijn heeft ze dan ook niet, blijkt als ik haar naar het afgelopen jaar vraag. Met een grote lach vertelt ze over alle mensen met wie ze werkt en heeft mogen werken: “Ik heb een hele goede, fijne, lieve groep mensen om mij heen verzameld.”  Speciale aandacht in haar gloedvolle betoog gaat uit naar lichtman Michiel Knoop, die ook werkt met onder anderen Eefje de Visser. Hij is een belangrijke schakel voor de liveshow, waarin Letitre een mysterieuze, kille rol aanneemt. “Hij is, dat durf ik echt wel te zeggen, de allerbeste lichtman van Nederland. Op Pitch bijvoorbeeld, hadden we een superlekkere show gespeeld en na afloop komen er mensen naar ons toe: ‘Toffe show hoor, maar wat waren die lichten goed!’ We zaten al een beetje grapjes te maken over dat het misschien de grote Michiel Knoop-show moest gaan heten.”

Deze livereputatie rijkt niet alleen tot in Nederland. Indiepopkoningin van het moment, MØ (Final Song is bijna 200 miljoen keer gestreamd op Spotify), nodige Letitre uit als voorprogramma in een uitverkocht Paradiso en ook mocht ze mee naar Warschau. De liveshow was dus al bijzonder, maar voor de aankomende EP-release en de komende tour heeft Letitre nog iets leuks in gedachten: audioreactieve visuals. De door Sem Schreuder en Tristan Gieler ontwikkelde visuals reageren via midisignalen op wat de muzikanten spelen. Zo zijn de verwachtingen in ieder geval goed opgebouwd voor aanstaande zaterdag, als Letitre haar EP presenteert in De Helling.

Te zien: Releaseshow Take To Heels: zaterdag 15 oktober 2016 @ De Helling, Utrecht, support Know VA

Take To Heels komt vrijdag 14 oktober 2016 uit via Division