Aan het eind van een riante oprijlaan duikt het Herman van Veen Arts Center op, ook nu weer het decor van A Day in the Forest. Op twee plaatsen van het landgoed naast de voormalige vliegbasis Soesterberg zijn podia opgebouwd: in de Kapschuur en in een tent naast het Arts Center. Het geheel wordt verbonden door een cateringtent waar je naar eigen wens koffie, glühwein en later ook stamppot kunt halen. Onder het principe ‘betaal wat je het waard vindt’ kunnen bezoekers hun waardering voor het festival achterlaten.
Na twee succesvolle zomeredities van A Day in the Forest beleefde afgelopen zondag de eerste wintereditie zijn première. Geen picknicken op het gras van landgoed De Paltz deze keer, maar marshmallows roosteren in vuurkorven en jezelf opwarmen met koffie van The Village. Met een zeer complete en gevarieerde line-up laat de organisatie zien wederom gegroeid te zijn.
Utrechter Robbing Banks heeft de eer het festival te openen. De one-man-rock-and-roll-band doet dit met de bezieling en overtuiging die we van hem gewend zijn. Naast de inmiddels bekende nummers van zijn debuut-10" horen we ook een aantal nieuwe liedjes. Een goede opwarming op deze steeds kouder wordende zondagmiddag.
Na het optreden van Robbing Banks is het tijd voor het eerste optreden in de Kapschuur. Mede-organisator Bo Menning staat hier met zijn band Aestrid. Wie nog niet was opgewarmd door de garage-rock van Robbing Banks wordtdat nu zeker. Aestrid overtuigt met een complete set die zowel muzikaal als qua performance past bij de omgeving. Minder extravert dan de laatste paar keer dat we Aestrid hebben gezien maar minstens zo intens. Mooie toevoeging aan het optreden is de elektronica van Allert Aalders. Met zijn modulatoren bewerkt hij de omgevingsgeluiden van een microfoon die 200 meter verder in het bos staat. Naast het geluid van het bos pikt de microfoon (of waarschijnlijk de lange kabel) ook een radio-station op. Maakt allemaal niks uit. Aalders vlecht de soundscapes mooi door de set. Het optreden eindigt met Menning die al zingend in de elementen van zijn gitaar de laatste teksten intiem en indringend overbrengt.
We steken het terrein weer over naar de tent waar Giuseppe Valenza inmiddels klaar staat. Of is het de nieuwe incarnatie van Bodypolitics? Valenza presenteert hier samen met bassist Tim Lamballais Tessensohn en Stillwave-drummer Adriaan Hogervorst alleen maar nieuwe nummers die pas twee weken geleden zijn geschreven. "Vandaar dat ik hier zo veel tekst heb liggen", verontschuldigt Valenza zich. Dat de nummers inderdaad nieuw zijn is soms te merken in het zoeken naar de tekst. Dit past echter ook weer uitstekend bij de nonchalante act van de zanger, die met sigaret in de hand het laatste nummer ten gehore brengt.
Na Wits staat Nana Adjoa op het programma in de tent. Gewapend met een grote bos krullen en een gitaar is zij vandaag de enige dame die optreedt. Adjoa is een klein pareltje tussen het grote geweld van de mannen. Een rustmoment in de programmering die ook gelijk de veelzijdigheid van het festival benadrukt. Haar warme en loepzuivere stem omarmen je en laten de bezoekers ademloos luisteren.
Die veelzijdigheid wordt doorgetrokken in het optreden van Reindier. Een jonge Bowie lijkt het podium te hebben beklommen. Met het aanslaan van de eerste noten voel je dat deze band gaat verrassen. Een mix van electro, sterke zangpartijen, een vleugje folk en een stevige beatpartij maken van Reindier een bijzondere en muzikaal sterke act. Nieuw element aan dit optreden van Reindier is de drummer, die voor het eerst met het duo meespeelt. Een aanwinst voor het geluid, dat met de drumpartijen een extra dimensie krijgt, en zo het geheel nog indringender laat binnenkomen.
Na Reindier stappen we 50 jaar terug in de tijd. The Badger and the Bass, een duo dat ons regelrecht meeneemt naar het Elvis-tijdperk en ervoor zorgt dat de heupen goed los worden gegooid. Spelplezier en muzikaliteit staan centraal in het optreden van deze jongens.
Na The Badger and the Bass is het weer terug naar het nu. Grondlegger van het festival Marnix Dorrestein staat klaar als IX. De stoelen zijn inmiddels uit de Kapschuur verwijderd en na wat coaching van Dorrestein staat het publiek vooraan het podium, klaar voor het optreden. Dat dit een thuiswedstrijd is lijkt IX nog meer vleugels te geven. De band overtuigt en laat zien klaar te zijn voor 2015. Tijdens A Day in the Forest krijgen we een prima voorproefje dat naar meer smaakt.
Terwijl Bonnefooi de dag afsluit met zijn plaatjes wandelen we onder een heldere sterrenhemel weer de oprijlaan af. A Day in the Forest laat ook in de winter zien een broedplaats te zijn voor aanstormend talent. De organisatoren kunnen terugkijken op een meer dan geslaagde wintereditie.
Gezien: A Day in the Forest Winter-editie met Aestrid, Robbing Banks, The Badger and the Bass, IX, Reindier, Giuseppe Valenza, Nana Adjoa en Willem Wits, zondag 1 februari 2015 @ Landgoed De Paltz in Soest