In hoeverre was je tien jaar geleden al bezig met muziek?
“Tien jaar geleden was ik al druk bezig met muziek maken. Ik speelde als gitarist in de Utrechtse band Taxi to the Ocean. Ik denk dat we in 2004 bezig waren met liedjes schrijven voor onze, zo zou later blijken, laatste plaat Taxi to the Ocean.”
Wat zijn belangrijke momenten voor jou als muzikant geweest?
“Het belangrijkste moment was om voor het eerst in een band te gaan spelen. Dit was een voorloper van Taxi to the Ocean, maar dan met Sjam Sjamsoedin op drums in plaats van Remmert Velthuis. Ik was vijftien en speelde op dat moment een jaar of twee gitaar. Ik kwam alleen niet erg vooruit, want ik hield niet van oefenen. Toen ik met anderen ging samenspelen en we eigen liedjes gingen maken, werd ik eigenlijk pas echt enthousiast."
“Toen Taxi to the Ocean stopte, ben ik basgitaar gaan spelen bij Drive Like Maria. Een nieuw instrument en een nieuwe (Belgische) band. Na 12 jaar met dezelfde mensen te hebben gespeeld was dat wel een spannende keuze. Gelukkig pakte dat goed uit. Met Drive Like Maria heb ik zo’n beetje alles gedaan waar ik ooit van droomde; volle zalen, Lowlands, toeren door Amerika. Een heel belangrijke periode die mij het zelfvertrouwen heeft gegeven om als one-man-band iets te gaan doen.“
Tien jaar met… Robin van Saaze (Robbing Banks)
“We waren nogal obsessief bezig”
3voor12/Utrecht vraagt in 2014 aan diverse muzikanten hoe zij de afgelopen tien jaar hebben ervaren. Dit keer vragen we het aan Robin van Saaze, bekend van Robbing Banks, Drive Like Maria en Taxi to the Ocean. Na jaren met anderen een podium te hebben gedeeld, startte Van Saaze twee jaar geleden met de eenmansband Robbing Banks. Hoe fijn die totale vrijheid als solomuzikant ook moge zijn, niet alles is rozengeur en maneschijn: “Het grote nadeel is dat er geen andere bandleden zijn die terug kunnen rijden. Ik ben dus eigenlijk altijd de BOB,” aldus Van Saaze.
Waar kwam het idee voor een eenmansband vandaan?
“Dat ontstond eind 2012. Ik wilde toen een project starten waarin ik totale zeggenschap had en dat te combineren was met Drive like Maria. Een one-man-band leek mij een prima oplossing. Ik ben toen drie dagen naar een huisje in Zeeland gegaan. Daar heb ik met een koffertje bij mijn rechtervoet, een tamboerijn bij mijn linkervoet en een gitaar op schoot mijn eerste drie liedjes geschreven. Ik ben nog drie keer teruggegaan tot ik genoeg liedjes had voor mijn plaatje Got Love Need Money.”
Waar hoopte je tien jaar geleden dat je nu zou staan? Is dat gelukt?
“Toen hoopte ik gewoon de rest van mijn leven met Taxi to the Ocean te spelen, veel platen te maken en overal op te treden. We waren daar als band nogal obsessief mee bezig en andere toekomstplannen had ik niet. Ik studeerde wel Geluid aan de Filmacademie in Amsterdam, maar de band was belangrijker voor mij. In 2007 ging de band uit elkaar, dus wat dat betreft is het niet gelukt. Dat wil alleen niet zeggen dat ik nu niet ben waar ik wil zijn. Tien jaar geleden had ik me echt niet kunnen voorstellen dat ik ooit in mijn eentje op een podium zou gaan zitten en eigen liedjes zou spelen en zingen. Twee jaar geleden ook nog niet overigens.”
Hoe kijk je terug op de periode dat Taxi to the Ocean uit elkaar ging?
“Het was een lastige periode. Toen de storm een beetje ging liggen, merkte ik wel dat het veel vrijhad gaf. We gaven elkaar totaal geen ruimte, alles en iedereen moest zich maar schikken naar de band. Ik vond dat overigens heel logisch, alleen toen de band wegviel en ik de ruimte kreeg om andere dingen te gaan doen, was dat toch ook wel een bevrijding.”
Nu ben je druk met je eenmansband Robbing Banks. Hoe is het om als solo-artiest te spelen?
“Tot nu toe vind ik het te gek. Groot nadeel is alleen dat er geen andere bandleden zijn die terug kunnen rijden na een optreden. Ik ben dus eigenlijk altijd de BOB… Maar ik vind het fijn om op mezelf aangewezen te zijn. Bij mijn vorige bands was er altijd iemand anders die de kar trok. Nu doe ik het zelf. Ook ontmoet ik veel nieuwe mensen en mag ik van mijn eigen fouten leren.”
“Dat ik alleen op het podium sta, was wel echt heel erg wennen. Bij de eerste paar shows was ik dan ook superzenuwachtig. Als je in een band een fout maakt, dan speelt de band gewoon door. Met Robbing Banks heb ik dat vangnet niet meer. Ik was dus vooral bang om fouten te maken. Inmiddels kan ik die gelukkig al wat beter opvangen. Ik ben tijdens een optreden niet meer alleen met mezelf bezig en ik kan nu ook wel eens een praatje met het publiek maken.
Geeft die totale vrijheid als solomuzikant je veel voldoening?
“Ja, dat is superfijn. Je hebt een idee en je gaat dat gewoon uitvoeren zonder er rekening mee te moeten houden wat anderen daar van vinden. Verder ben ik bezig met een kleine analoge 8-track studio. Ik houd heel erg van beperkingen, ben ik achtergekomen. Of eigenlijk heb ik ze nodig, omdat ik anders het overzicht verlies en tot niks kom. Dus vandaar voor nu een 8-track en een one-man-band.”
Met Robbing Banks zit je weer meer in de Utrechtse scene, hoe is dat?
“Het is heel leuk om nu weer meer in de Utrechtse scene te zitten. Ik was bijvoorbeeld afgelopen week bij de albumpresentatie van Aestrid, waar de hele 035-bende (regio Soest, red.) ook was. Daar hoor ik zelf ook bij, aangezien Taxi to the Ocean een Baarnse band was. Het is fijn om te zien dat mensen in de buurt ook bezig zijn met muziek maken. Het kunnen nog zulke verschillende stijlen zijn, het schept toch een band. Ik heb toevallig vandaag een shirt van Aestrid aan, dus ik represent 035 ook nu, haha!”
Wat is voor jou nog meer kenmerkend aan de Utrechtse muziekscene?
“Er zijn veel scenes binnen de Utrechtse muziekscene, waar ook kruisbestuiving tussen is. Van de meeste weet ik van het bestaan wel af, al ken ik niet altijd iemand daaruit. Misschien komt dat ook omdat ik de afgelopen zes jaar met Drive like Maria aan het spelen was en daardoor niet heel actief in de Utrechtse scene ben geweest. Ten tijde van Taxi to the Ocean zat ik er meer in. Ik woonde toen trouwens ook nog op IBB 49 in huis met Peter Bijl. Met hem en nog wat bewoners, heb ik in 2003 IBB-pop uit de grond gestampt.”
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
“Heel erg veel spelen met Robbing Banks. Ik heb het idee dat ik dit de rest van mijn leven kan blijven doen. Ik schrijf de liedjes, ik neem ze op, ik mix ze en ik breng ze uit, of niet. Super simpel, maar het geeft zoveel voldoening. Begin volgend jaar is er denk ik wel weer een plaatje af en dan misschien ook maar eens kijken of ik Europa in kan met Robbing Banks.”
Te zien: Robbing Banks @ One Man Band Festival in dB’s, 10 oktober 2014
Wil jij meer weten over 10 jaar Utrechtse popmuziek?
Wil jij weten wat er in de Utrechtse popmuziek de afgelopen 10 jaar nog meer voor moois is gebeurd? Dan is het fotoboek [on]zichtbaar in Utrecht wat voor jou. Met dat fotoboek brengt 3voor12/Utrecht het mooiste van 10 jaar Utrechtse popmuziek in beeld. Het boek wordt in november 2014 uitgebracht. Kijk hier voor meer informatie over het boek.