The Kids' Crusade in ACU

Leden This Routine Is Hell omarmen wederopbloei van jaren 90 punkrock en grunge

Tekst: Tim van Reyswoud / Foto's: Anne Carolien Köhler ,

Het is vol in het café van politiek cultureel centrum ACU. Onder het genot van vegan cupcakes van Candy Talking, een Gulpener biertje en een biosapje worden gesprekken gevoerd en knuffels gegeven; een ons-kent-ons sfeertje verwelkomt ons hartelijk. Vanavond is de release show van The Kids' Crusade; een nieuwe band van This Routine Is Hell leden. De nieuwe EP heet Sway, maar is door oponthoud bij de perserij helaas nog niet op vinyl verkrijgbaar.

The Daydream Fit uit Enschede is de opener van vanavond en speelt voor ongeveer dertig mensen. De band combineert verschillende stijlen, wat ongeveer neerkomt op indie-punk-noise-rock met een alternatief vleugje; een beetje als MewithoutYou. Zeker het luisteren waard! Zodra Silver & Gold het eerste akkoord aanslaat is de zaal al goed volgelopen. De band uit België speelt punkrock: rechttoe rechtaan. Break Character krijgt de eerste vuisten in de lucht. Dischord-esque punk met screamo invloeden zorgen voor een verhoging in het tempo, volume en de intensiteit van de muziek. De drie support-acts brengen de stemming er goed in.

Een zijspoor van hardcore
Om wat meer te weten te komen over The Kids' Crusade, spreken we voorafgaand aan het optreden met gitarist Bram van Montfoort en zanger/gitarist Boy Tillekens. De band is nu een ruim half jaar bezig: "In juni hebben we onze demo opgenomen en na de zomer speelden we onze eerste show," vertelt Boy. Het idee om een "indiebandje" te beginnen lag al langer op tafel. "Ik was op zoek naar een hardcore gerelateerde band om mijn ei in kwijt te kunnen, vooral tekstueel." Samen met drummer Erik Bleijenberg vormde hij The Kids' Crusade waar Bram al gauw als gitarist werd bijgevoegd.
 
Jaren '90 punk
The Kids' Crusade kan worden gecategoriseerd onder emo, grunge en indierock, maar de jongens zelf scharen zich liever onder de jaren '90 punklichting. "Jawbreaker is mijn favoriete band ooit," zegt Boy. Toch zouden ze zichzelf geen punkband noemen: "We klinken als een hardcoreband die geen hardcore maakt." Volgens Tillekens klinken bands die zichzelf tegenwoording 'punk' noemen te gelikt en te gemaakt, hoewel het muzikaal vaak goed in elkaar steekt. Bram refereert naar Ian MacKaye: frontman van bands als Fugazi en Minor Threat en eigenaar van platenlabel Dischord Records. "Hij heeft veel invloed gehad op een stroming die streefde naar authenticiteit en een anti-commerciële mindset."

Rauwe nummers vol emotie
In een live-setting wordt precies duidelijk wat de jongens met jaren '90 punk bedoelen. The Kids' Crusade presenteren negen rauwe tracks gevuld met emotie. De bomvolle zaal brult mee met Fugazi cover 'Waiting Room': "I’m a patient boy / I wait, I wait, I wait, wait." Hoofden knikken speels mee met het ritme van de liedjes die goed ontvangen worden door het publiek. Het is duidelijk dat velen Sway thuis al via Bandcamp hebben opgezet en zingen voorzichtig mee. Ook degenen voor wie de nummers nieuw zijn, genieten klaarblijkelijk van het optreden. De jongens bestempelen daarmee de werderopbloei van dit invloedrijke genre.


Gezien: The Kid's Crusade, The Daydream Fit, SIlver & Gold en Break Character, vrijdag 28 maart 2014 @ ACU, Utrecht. Sway is te beluisteren via Bandcamp. De EP is (hopelijk) aan het eind van volgende week verkrijgbaar op 7” vinyl via Sailin’ On Records