Aan Wasabi Sabi de eer om het festival te starten. Het trio van bas, drums en gitaar speelt een stevige variant van freejazz en improvisatie. De muziek doet dikwijls psychedelisch aan, waar vooral de gitaar en vocalen verantwoordelijk voor zijn. De vocalen worden dikwijls door een flinke effectenbak gehaald, wat zorgt voor een bevreemdend, haast space-achtig tintje. In de zaal is het nog niet druk. Met een starttijd van 18.30 uur zullen veel mensen nog bezig zijn geweest met het opruimen van het avondeten.
Spannende eerste editie Not Suitable for Armadillos in dB's
Experimentele acts dagen toeschouwer constant uit
In dB’s stond op zondag 9 maart de eerste editie van Not Suitable For Armadillos op het programma; een thema-avond in het teken van geïmproviseerde muziek. Een dergelijke eerste editie is natuurlijk erg spannend. Loopt alles goed, is er genoeg publiek, en hoe reageert de zaal op deze live-acts? Het zou een lange avond worden, waarin het publiek constant werd uitgedaagd.
De volgende om aan te treden is Römertøpf, een naam die we voor het gemak even hebben gecopy-paste. De band speelt een mix van post-rock, ambient en drone. Het speciale aan de opstelling is dat de band twee contrabassen op het podium heeft, waarbij de ene vaak als bas wordt gebruikt en de ander meer als strijkinstrument. Een bijzonder geluid is het gevolg. Alles klinkt lekker dromerig, inclusief de verhalende zang. Verveling ligt soms op de loer, maar wordt ontweken door net op tijd het gas in te drukken. Een ideale band om bij te ontspannen, maar aangezien de vermoeidheid bij niemand nog was toegeslagen, had de band misschien beter op een later tijdstip in de programmering kunnen spelen.
Dan staat daar opeens het gezelschap van Skelet, uitgedost in jurken, pruiken, hoeden en schmink. Carnaval is toch al geweest? Kijken we om deze verkleedpartij heen, dan horen we keyboards, trompet, koebel en een megafoon de rockbandsetting verrijken. Opvallend daarbij is dat een aantal bandleden erg makkelijk van instrument wisselt; van drums naar gitaar en weer terug. Er is veel beweging op het podium en genoeg te horen en te zien. Echt serieus is het niet, maar knap in elkaar zit het wel.
Lärmschutz omschrijft hun muziek zelf als 'Free Jazz garage-noise uit Utrecht' en dat is mooi, want dat bespaart ons weer het verzinnen van een ingewikkeld genre-labeltje. Het trio speelt voornamelijk bas, gitaar, drums en trompet. Mocht de vermoeidheid bij het publiek nu al een beetje zijn toegeslagen, zorgt de band ervoor dat we goed wakker blijven. De freejazz en noise is dikwijls een aanval op het publiek. Vooral de bas klinkt als een betonmolen. Om het wisselen tussen instrumenten of verschillende geluiden mogelijk te maken, wordt er veel gebruik gemaakt van loops. Zo kan een basgitaar weg gelegd worden en de trompet gepakt, terwijl de bas nog steeds doorklinkt.
Bij Donné et Desirée gaat het er niet veel subtieler aan toe. De band heeft zich direct op de vloer van de zaal opgesteld, wat voor de toeschouwer heel intiem overkomt. Het duo van drums en gitaar klinkt springerig, tegendraads en spastisch. De op veel effecten aangesloten gitaar lijkt vaak geen duidelijke akkoordenschema’s te volgen en de drums meppen ogenschijnlijk maar wat in het wilde weg. Niets is minder waar; dit zijn wel degelijk goed uitgedachte composities. Af en toe wordt er gas terug genomen en op dat moment klinkt de band zelfs beklemmend. Het laatste deel van de set is een 'full-on noise-attack' waarbij de heren de grootst mogelijke herrie produceren en alles eruit gooien.
Om het afsluitende duo de overtreffende trap te noemen van alle intensiteit, die we eerder deze avond al hadden, zou de andere bands onrecht aandoen. Toch, waar andere bands nog duidelijke rustmomenten in hun muziek hadden, gaat bij Dead Neanderthals geen moment het gas eraf. Simpel verlicht door een enkele, felle witte lamp, timmert het duo van saxofoon en drums ruim twintig minuten onverstoord door. Drums steken menig grindcore-ritme naar de kroon en er wordt op de saxofoon geblazen alsof er 100 olifanten op het podium staan te toeteren. Een ware uitputtingsslag, voor zowel het duo als het publiek. Ondanks de stoomwals, kun je naar afloop alleen maar denken: "Nog een keer, nog een keer!"
En zo was dit een geslaagde eerste editie van Not Suitable for Armadillos. Door de vele invloeden en uitdagende geluiden, was het wel een vermoeiende avond. Zes experimentele acts zijn wat veel van het goede. Misschien als er een volgende keer een betere balans wordt gezocht tussen ontspanning en uitdaging, het festival nog leuker wordt. Aan de andere kant hoort juist die uitdaging wel bij een experimenteel festival. Hoewel, de avond niet geschikt zou zijn voor de armadillo, is het beestje toch gespot en wel vooraan op het podium. Ook hij had het naar zijn zin!
Gezien: Not Suitable for Armadillos met Wasabi Sabi, Römertøpf, Skelet, Lärmschutz, Donné et Desirée en Dead Neanderthals, zondag 9 maart 2014 @ dB’s, Utrecht