Rond twaalf uur ’s nachts is het nog rustig in Tivoli de Helling. Iets minder dan een jaar geleden was hier de eerste labelavond van SoHaSo, ook met Mano Le Tough. Hij zal vanavond vergezeld worden door zijn goede vriend The Drifter, die samen met hem verantwoordelijk is voor het Maeve label. De avond wordt geopend door de Utrechtse Pieter Jansen. Hij draait een steady, meeslepende set van opgewekte elektronica, met een dromerig karakter dat loyaal is aan het SoHaSo geluid. Tijdens zijn set stroomt het langzaam vol, en de mensen verzamelen zich zowel voor als achter de dj-booth. Rond half één volgt Nuno Dos Santos hem op, die rustig en diep begint en toewerkt naar diepe techno met meeslepende bassen.
Pakweg een jaar geleden kwam de Utrechtse dj en producer Nuno Dos Santos naar buiten met het bericht dat hij zijn eigen label ging starten, onder de illustere noemer: Something Happening Somewhere. (afgekort SoHaSo) Toen het platenlabel van de spraakmakende club Trouw, waar Dos Santos een sleutelrol speelde, ter ziele ging besloot hij zelf verder te gaan. Inmiddels zijn we een jaar verder, en Sohaso’s eerste release van Love Over Entropy gooide hoge ogen. De tweede plaat van het Belgische trio Mayaku is in aantocht. Om de magie van Sohaso beter te begrijpen feesten we een nacht lang in Tivoli de Helling bij de SoHaSo labelnight met headliners Mano Le Tough en The Drifter, en bezoeken we Nuno in zijn woning te Utrecht om samen naar de tweede release te luisteren.
Inmiddels is de zaal al goed volgelopen, en door de goed opgebouwde sets van Nuno en Pieter hangt er een uitgelaten sfeer als Mano Le Tough aantreedt. De in Berlijn residerende Ier is een dj en producer van wereldformaat en de verwachtingen zijn hoog gespannen. Le Tough begint opbouwend met uiterst effectieve, minimalistische technoplaten. Hij blijft lang op deze koers, maar naarmate de avond vordert wordt zijn platenkeuze steeds dieper en emotioneler, en zijn bassen explosiever en pregnanter. Als The Drifter het stokje van hem overneemt gaat deze qua energie onder zijn voorganger zitten, met een duistere, dreigende technoset met lange breaks en slepende platen. Het duurt echter niet lang voordat Mano weer achter de decks kruipt en zijn vriend vergezeld in een back to back sessie. Met een ontspannen uitstraling – als twee schooljochies die een potje aan het knikkeren zijn – timmeren ze samen de avond dicht met aardverschuivende technobeukers die gemaakt lijken te zijn voor het loepzuivere geluidssysteem van de Helling.
Twee dagen later, met de labelnight nog voelbaar in de botten, zijn we in de studio van een bevlogen Nuno Dos Santos. Met een niet aflatende grijns scrolt hij door mappen van muziek die nog moet verschijnen op SoHaSo. "Het geeft een enorm gevoel van vrijheid om zo’n platform te hebben. Ik ben momenteel alleen maar heel veel releases aan het uitzetten. Wacht, dit is ook wel heel vet …"
We horen stuk voor stuk overweldigende, melodieuze technoplaten, die flashbacks geven van de labelavond. Melodieuze muziek die af en toe wegdroomt en dan weer landt met een onderhoudende, staccato beat. De tweede plaat is nog niet uit, maar 2014 zit al volgepland met releases. "De releases staan nu vast, maar het kan maar zo dat het allemaal weer verandert. Die plaat van Sigward die ik je net liet horen zou eigenlijk de eerste release worden, nu wordt het de vierde. Ik leg wel dingen vast, maar als ik het idee heb dat het niet klopt hussel ik het allemaal weer om. Bij SoHaSo doe ik alles op gevoel."
Nuno lijkt zijn label met grote kalmte te beheren, en zijn beslissingen maakt hij intuïtief en gebaseerd op zijn gevoel op dat moment. Niet alleen de releasedata zijn veranderlijk, ook het artwork verandert bij elke release. "We vragen voor elke release een andere ontwerper. Hij krijgt de opdracht om zijn verhaal te vertellen met zijn artwork. Dat is Something Happening Somewhere", vertelt Nuno terwijl hij hoes laat zien van de proefdruk van de aankomende release op het label.
De EP ‘Bushwalking’ van het Belgische trio is de nieuwe release van Sohaso die gepland staat voor volgende week, en is de opvolger van de goed ontvangen ‘Off the grid’ EP van Love over Entropy. "Het is een hele sfeervolle plaat, die je ook echt hard moet horen. Het heeft een hele vieze groove: vibend en dubby. Johannes Brecht leek me een geschikt persoon om hier een remix voor te maken. Hij is heel muzikaal, en het origineel is vrij steady. Ik dacht dat Johannes er iets totaal anders mee zou doen, en dat heeft hij ook gedaan."
Bij het luisteren van de releases valt het op hoe een verzameling van de meest uiteenlopende platen zo’n gevoel van eenheid kunnen geven. Alhoewel elke SoHaSo plaat een totaal eigen muzikale stempel en artwork heeft, lijkt er een duidelijke lijn te zitten in het label. De labelavond was kenmerkend voor dit gegeven: een verzameling artiesten die door allemaal hun eigen ding te doen een staat van eensgezindheid bereiken. Bij het luisteren naar een dertien minuten durende beatloze plaat slechts bestaande uit vederachtige synths landt het besef dat, hoewel SoHaSo nog in een pril stadium is, Dos Santos de mogelijkheid heeft om met zijn label iets tijdloos neer te zetten.