Ok, daar gaan we dan! Femme Vanille gaat voor een mini-tour naar Duitsland en bij deze doen we daar een miniverslag van. Eerst zo’n bus ophalen natuurlijk. En dan fahr’n, fahr’n, fahr’n auf der Autobahn! De bestemming: eerst naar Ingolstadt, daarna naar München en op de weg terug zingen we de première van een nieuw nummer in de bus. Zo nieuw dat hij nog naamloos is. Dus scroll in ieder geval even naar beneden voor een bus-concertje.
Is niet makkelijk, zo’n bullebak besturen, zeker niet als je net een paar weken je rijbewijs hebt. Dat is trouwens Thijs met het kersverse rijbewijs en die angstige blik in de ogen, onze drummer. Rechts daarvan Erik, onze pianist, en daarnaast Martijn die even zwaait, onze boekerbaas. Verder zitten Lennart (contrabas) en nóg een Thijs (gitarist) in de bus. En tot slot ikzelf, Karindra (zang). Aangenaam!
Tourverslag: het Duitse weekend van Femme Vanille
Fahr’n, fahr’n, fahr’n auf der Autobahn
In september vorig jaar verscheen The Coordinates Album, het debuut van Femme Vanille. Na een tour langs een aantal Nederlandse bioscopen in oktober en begin november ging het Utrechtse jazz-pop collectief eind november voor een mini-tour naar Duitsland. Zangeres Karindra Perrier doet verslag van een weekend Zuid-Duitsland.
Ontzettend lieve mensen daar, en lekkere burgers. Ik had berenhonger, dus mijn burger was op voordat er een foto van gemaakt kon worden (gebeurd me wel vaker). Gelukkig heb ik nog een fotootje kunnen googlen.
De release is in de Milla Club, een heel gaaf poppodium dat ze hebben gebouwd op de bodem van een oud kanaal dat onder de huizenrits door stroomde en inmiddels (uiteraard) droog staat. Het geeft een beetje een gevoel alsof je in een grot staat te spelen.
De vloer staat onder een flinke hoek en vanaf het podium kan je dus heel je publiek van voor tot achterin de zaal aankijken. De zaal staat al redelijk vol als we ons optreden beginnen en we krijgen enthousiaste reacties. Fijn als mensen echt aandacht hebben voor de muziek! En kijk, dan meen ik het echt super serieus zoals je ziet.
We maken er een mooie avond van en kruipen ‘s nachts onze slaapzakken weer in, met z’n zessen op een rijtje.
De volgende ochtend rijden we alweer terug. Onderweg testen we een nieuw nummer uit. En jawel ik heb de jongens aan het zingen weten te krijgen. Ok, niet alle jongens, Thijs de Klijn sterft nog liever dan dat hij zingend op youtube te vinden zou zijn. Dus goed, hij dan met z’n gitaar.
In het nieuwe jaar meer nieuwe liedjes! Dus na onze ‘winter writing break’ horen jullie meer.