De vrijdagavond begint regenachtig; met bakken tegelijk stort het hemelwater zich op de dappere festivalbezoekers die stuk voor stuk zeiknat het festivalterrein betreden. Daar aangekomen treffen zij een terrein aan dat omgetoverd is tot een soort vliegveld. De twee zalen, de Hangar (Rohm & Haas) en de Cockpit (De Kelder), zijn met elkaar verbonden door een overdekte sluis waarin kunst hangt, een 3D printer te bewonderen is en waar lekker eten gehaald kan worden. De zalen zelf zijn ingericht met vliegtuigonderdelen.
Eerste editie IAMTHECITY gewaagd en geslaagd
Spannende line-up overtuigend op nieuw Amersfoorts festival
In het voorjaar werd bekend dat Amersfoort twee van haar festivals, Torenpop en Stadsgeluid, voorlopig zal moeten missen. Muziekminnend Amersfoort rouwt, met name het annuleren van Torenpop doet veel pijn. In juni plakte De Kelder een voorzichtige pleister op de wond met het minifestival Burning Down The House dat zich richt op harde gitaarrock, maar daarmee is de festivaldorst nog niet voldoende gelest. Gelukkig vond er op 8 en 9 november de eerste editie van een nieuw tweedaags Amersfoorts muziekfestival plaats: IAMTHECITY.
Vrijdag
De eerste band die aantreedt is Project Bongo. Deze jonge Amersfoortse gasten, tevens winnaars van de Utrechtse Popprijs 2013, openen het festival met een strakke set in de Cockpit. De aanstekelijke pop zorgt meteen voor een lekker sfeertje, al is de zaal nog lang niet vol. Taymir volgt met een energieke set vol vrolijke popliedjes, goed gearrangeerd en strak uitgevoerd. De meerstemmigheid van de zang en de vlotte nummers weten het Amersfoorts publiek te bekoren. Dan de meest verrassende naam op het programma: de Belgen van Die Anarchistische Abendunterhaltung (DAAU). De band, met vier man afgereisd naar Amersfoort, tovert een spannend muzieklandschap. Ze zetten de tijd stil en nemen het publiek mee op reis. Meisjes met neon armbandjes staan te dansen terwijl een man met een GoPro op zijn hoofd door het beeld loopt en vastlegt wat hij tegenkomt. DAAU weet de aandacht vast te houden tot aan het eind van hun set, waarna zij een langdurig luid applaus in ontvangst mogen nemen. Dan beseft het publiek zich weer waar het is en gaat het door naar de volgende act: Jett Rebel. Multitalent Jelte Tuinstra brengt een mix van jaren tachtig pop en stevige rock. De band en frontman spelen weliswaar strak, maar tot een echte punch weet het niet te komen. Het publiek neemt wat meer afstand van het podium waardoor een kleine leegte tussen hen en de band ontstaan. Jett Rebel probeert zijn spierballen te tonen, maar weet ze niet te vinden.
Tijd voor de eerst dance georiënteerd act: Hamertje Tik. Op het moment dat hij zijn set start, staan er letterlijk maar vijf man in de Cockpit, maar dat lijkt hem niet te deren. Gekleed in zijn geelzwarte-neonskellettenpak wisselt hij het bespelen van drums, laptop en mengpaneel af. Hij geeft een volle bak energie en in mum van tijd is de zaal goed gevuld, en dat is terecht. Hamertje Tik viert zijn feestje in de traditie van The Chemical Brothers en iedereen mag meedoen. Lekker. Op naar Mister and Mississippi, één van de bekendste namen van vanavond. De band heeft het vertrouwen en de ervaring om de Hangar te overspoelen met zijn authentieke, zweverige liefdesverdriet-liedjes. Er is overgave en passie bij de bandleden en die wordt door de voorste rijen publiek gevoeld en gedeeld, wat een heerlijk sfeertje geeft. Wat verder achterin de zaal is het, getuige het vele gepraat, lastiger voor het publiek om aan te haken bij deze sfeer. Dan Slow Magic. De man met zijn tribaal ledverlichtingsmasker op, speelt electro chill wave met handgemaakte beats. Zijn esoterisch geluid vult de Cockpit terwijl hij op zijn trommel slaat. Muzikaal gezien blijft de show wat vlak, maar er ontstaat een goed dansfeestje. GNUČČI zet dat feestje vervolgens dubbel zo hard voort. Eenmaal op het podium laten de Zweedse Ana Rab en haar dj het publiek niet meer los. Breakbeat en Dubstep gecombineerd met lekkere brutale raps die doen denken aan Die Antwoord: de zaal op zijn kop, alle remmen los en keihard dansen. Een perfecte afsluiting van het vrijdagavondprogramma in de Hangar. Ondertussen sluit Cairo Liberation Front het programma af in de Cockpit, wat leidt tot vervreemdende taferelen. Er worden Arabische theedoeken uitgedeeld en het publiek wordt gevraagd op de grond te gaan zitten. Aangevoerd door een Gadaffi-achtige figuur deelt de band het podium met iedereen die wil en staan er al snel dertig Arabisch-ogende Amersfoorters op het podium te dansen. Prima concept voor een een absurd lekker feestje. Een feestje waar gevoelsmatig nog een goede festivalzaterdag op moet volgen om het geheel te completeren.
Zaterdag
De zaterdag is ook veelbelovend. De line-up is gevarieerd en bevat diverse grote namen als Great Minds, Mozes & the Firstborn en Andy Burrows. The Future's Dust is voor 3voor12/Utrecht de eerste band op zaterdagmiddag. Het is nog (te) rustig in de Hanger als de band zijn sfeervolle set vakkundig aan het handje vol bezoekers toont. Een voordeel is wel dat het aanwezige publiek muisstil is en alle verdiende aandacht heeft voor de Friezen, een verschil met Mister and Mississippi vrijdagavond. Vervolgens de eer aan Limburgers Afterpartees om voor een net zo'n lege Cockpit een feestje te starten. Hoewel de afstand tot het publiek wat groot is, denderen de aanstekelijke punky popliedjes met overtuiging door de zaal. Heel voorzichtig wordt er hier en daar al gedanst. Eén van de vreemde eenden in de bijt vandaag is de eigenzinnige Jackson Scott. Het trio rondom de jonge, excentrieke frontman zet een bezwerende set neer, die soms doet denken aan Nirvana en Sonic Youth, maar bij vlagen de paden van de psychedelische post-rock verkent. Een gedurfde maar prachtige boeking van het festival. De Ieren van Mojo Fury overtuigen minder. De stoner leunende rock weet de inmiddels redelijk gevulde Cockpit niet massaal te bekoren. De bluesy rock van Breaking Levees werkt een uurtje later in dezelfde zaal een stuk beter. KiT heeft dan al voor de verrassing van de avond gezorgd in de Hangar. De vrolijke Arubanen zwepen het massaal toegestroomde publiek op en zetten een aanstekelijke energie neer vol bongo's, trommels en exotische klanken. Buiten regent het onophoudelijk, maar in de Hangar is de zomer in volle gang. Vanaf dat moment zit de sfeer er goed in op IAMTHECITY. Andy Burrows zet een prachtige show neer, Mozes & the Firstborn rocken de Cockpit plat en als klapper op de vuurpijl tovert hiphopgrootmacht Great Minds de Hangar om tot kolkende massa. Een thuiswedstrijd natuurlijk voor Jiggy Djé, maar ook zijn compagnons Winne en Sticks zijn in topvorm. Wudstik, ook Amersfoorter, bewijst zich als uitstekende (gast-)zanger. Het feest gaat vervolgens nog door tot in de late uurtjes, onder aanvoering van met name De Rooie Neger en Elias Mazian.
Uitgeput maar voldaan kan er geconcludeerd worden dat de eerste editie van IAMTHECITY vooral muzikaal zeer gewaagd en geslaagd is. Op beide dagen kwam alles pas vrij laat op gang, maar dat daar gelaten kan iedereen terugkijken op een te gekke toevoeging aan het festivallandschap, waar hopelijk volgend jaar op voortgeborduurd gaat worden.
Gezien: IAMTHECITY met o.a. Taymir, Mister and Mississippi, Slow Magic, Mozes and the Firstborn en Great Minds, Vijrdag 8 & zaterdag 9 november 2013 @ De Kelder en Rohm & Haas, Amersfoort.