Het was weer zweten, duwen en dringen om tijdens de Popronde een glimp op te vangen van de artiesten die, vaak achterin de kroeg in een hoekje gepropt, hun best deden het bierdrinkende publiek te overstemmen. Het is kenmerkend voor het jaarlijkse evenement in de Utrechtse binnenstad. Het is de sprong in het diepe of de ultieme test voor zowel beginnende als gerenommeerde artiesten. Vechtend tegen rumoerig publiek of ronduit onbeschofte stamgasten en geluidsinstallaties die te wensen overlaten. Wat de artiest er dan voor terugkrijgt is simpel; spelen, veel spelen en die vijf fans voor het leven.

Dit jaar beschikten de kroegen en enkele popzaal (EKKO en SJU) over een sterke line-up. Uit Utrecht speelden onder andere Tududuh, Uncle Frankle en John Coffey. Uit de rest van Nederland kwamen zoete pareltjes als Eve’s Apples en aanstormend talent als The Secret Love Parade. 3VOOR12/Utrecht stapte op de fiets en scheurde van café naar kroeg om verslag te doen van enkele krenten uit de pap.

Lea
Aan Lea om Kafé België om haar vinger te winden. Het duurt even voor het mengpaneel mee wil werken, maar dan heb je ook wat. De Nijmeegse singer-songwriter tekende onlangs bij het Excelsior label en binnenkort verschijnt haar debuut. Haar roestige stem is er een om niet snel te vergeten. Ze gebruikt hem gelukkig niet voor dertien in een dozijn blues, maar voor ingetogen liedjes met een kleinere thematiek. Zo zingt ze over de rit van haar ouderlijk huis naar een nieuwe bestemming en belooft ze ons ooit nog eens mee te nemen naar haar oude basisschool of de boerenvelden. Lea zingt krachtig maar België is een lastige plek om stil te spelen. Ze weert zich kranig, zeker wanneer een van de bargasten sarcastisch en vals begint mee te zingen met haar ‘oooohhhs’. ‘Het volgende liedje is voor die jongen in dat groene shirt die zo mooi dacht mee te zingen.’ Daarmee basta!

Eve’s Apples
In De Potdeksel staat Eve’s Apples geprogrammeerd. De band bestaat vanavond uit drie zangeressen: Leonoor van Piggelen, Kirsten Michel en Signe Tollefsen. Tollefsen neemt als invaller ook nog de begeleiding op gitaar voor haar rekening (en speelt op 29 oktober bij Club 3VOOR12/Utrecht). Het repertoire van de band bestaat uit een mix van country en folk. Daarin beperkt het trio zich niet alleen tot traditionals of klassiekers zoals ‘Jolene’. Met een interpretatie van ‘No One Knows My Name’ van Gillian Welch laten de dames zien dat ook de nieuwste folk en country al klassiekers kent. Een sterk punt van Eve’s Apples is de (samen)zang. Door de povere installatie klinkt het wat schel, maar het enthousiasme van de zangeressen werkt aanstekelijk en zorgt voor bijval, ook van de stamgasten van de kroeg.

Tududuh
Ronald Straetemans alias Tududuh heeft zijn gele letters weer uit de kast gehaald en speelt in zijn eigen stamkroeg De Bastaard. Hij speelt liedjes van zijn drie demo’s, genaamd Tududuh 01, 02 en 03. De laatste is opgenomen in Berlijn en is meer electropop. Dat betekent aanstekelijke beats die hij afspeelt middels een cassetterecorder. Een ander deel van de set is rustiger; Ronald alleen op gitaar. Het best uit de verf komen zijn pop-rockliedjes. Hierbij wordt hij ondersteund door Wouter Rentema en Jeroen Kikkert van GEM. Als Tududuh al deze stijlen tot een geluid weet te smeden op een debuutalbum, wordt dat iets om naar uit te zien.

Lightwires
Net als overal is het in de Morgenster dringen, nu voor Lightwires. Ook deze band heeft opstartproblemen. Het is al ver na de aanvangstijd als de soundcheck nog niet eens is geweest. Dan toch eindelijk een eerste liedje. Ondanks alles komt het aardig uit de verf. Lightwires maakt indierock met electro-elementen en veel samenzang á la TV on the Radio. Het publiek moet even wennen maar is uiteindelijk op de hand van de band, die energiek doorspeelt.

Uncle Frankle
In het café de Witte Ballons staat indierockband Uncle Frankle. Ruim een half uur van tevoren is het al moeilijk een plek te veroveren. De soundcheck is nog in volle gang en de bezoekers deinen en zingen al mee. De sfeer zit er goed in. Tien minuten voor het begin verlaten de jong rood aangelopen tieners het café om zich op te maken voor hun optreden.
Geheel ontspannen beginnen de bandleden met het bekende nummer ‘Miss Superior’. Het publiek klapt en zingt enthousiast mee. Het optreden barst van de energie en rock. De band doet denken aan de Arctic Monkeys, want ook Uncle Frankle bestaat uit getalenteerde, ambitieuze tieners waar menig vrouwenhart sneller van gaat kloppen. 

Most Unpleasant Men
Snel door naar café Flitz waar Most Unpleasant Men speelt. In de achterzaal is een afstudeerfeestje, vandaar het wat jonge en jolige publiek voor de deur. Binnen laat Most Unpleasant Men zien dat het een kroeg moeiteloos plat speelt. Ze winnen in ieder geval de prijs voor het beste geluid. Te zien is hoe deze band steeds een stapje vooruit doet. De set is inmiddels geolied, zanger Joram Tornij stelt zich op als ware frontman en de nieuwe, vaak meer uptempo liedjes maken nieuwsgierig naar het vervolg op debuut-cd ‘Nothing Moves Slower’.

The Secret Love Parade
In Springhaver is het even zoeken naar The Secret Love Parade (TSLP). Aino Vehmasto (toetsen en zang) en Janna Coomans (gitaar en zang) blijken niet in het café maar in de foyer opgesteld te staan. Aan hun voeten zitten vele bewonderaars en vrienden. Even krijg je het idee dat hier een middelbare schoolband staat. Dat wordt versterkt door het gegiechel en de charmante gesprekjes tussen de nummers. Maar als de band speelt verdwijnt dat gevoel en pakken de bandleden je in met hun breekbare nummers. Soms zijn de liedjes helemaal af, soms nog een combinatie van ideeën. De kern is telkens een melodie die door beheerst gitaarspel, zwevende toetsenpartijen en mooie samenzang naar verstilde hoogten wordt gebracht. De meeste nummers komen van het pas verschenen debuut album. If You Close The Door van The Velvet Underground is een passende afsluiter van de tweede set.

John Coffey
Mensen die aan het einde van de avond gaapneigingen krijgen, hadden in Uitspanning Boslust moeten zijn. De indie/rockband John Coffey schudt de bezoekers letterlijk wakker. De bandleden gaan op in de muziek die zij maken. Allen op hun eigen manier. Ze spelen afzonderlijk waardoor het samenspel en plezier maken soms wordt vergeten. Deze manier van spelen maakt het voor het publiek wél sensationeel om naar te kijken. De bandleden gaan wild met hun instrumenten om, headbangen er op los (wat de hardheid van deze band weergeeft) en zanger Art van Triest schreeuwt zijn longen uit het lijf. Je vraagt je af of dit wel goed afloopt. Eén ding is duidelijk: spelen kunnen ze wel. Het publiek applaudisseert na afloop lang en vraagt om nog een nummer. Ga je op 22 oktober naar hun albumpresentatie in EKKO: Stop oordoppen in je tas.

Gezien: Popronde 2009 met o.a. Lea, Tududuh, Eve’s Apples, Lightwires, Uncle Frankle, Most Unpleasant Men, The Secret Love Parade, John Coffey, 9 oktober 2009 @ diverse kroegen in Utrecht