Goed, laten we de naam Daryll–Ann eenmaal noemen en daarna, met alle respect verder voor de voormalige formatie rond de broertjes Paulusma, niet meer. Want alle aandacht nu voor Paulusma, en dan met name Jelle Paulusma.
Geen probleem blijkt wel vanavond in EKKO, want we kunnen goed zonder deze link naar het verleden. Voorman Jelle Paulusma maakt vanaf het eerste nummer meteen duidelijk waar hij naar toe wil vanavond. Dit is heel andere koek, dit is knallen en gaan.
Inleidend op Paulusma speelt singer-songwriter Joost Oskamp alias Joosk, beter bekend als bassist van Taxi to the Ocean. Joosk is net terug uit LA waar hij aan zijn debuutalbum heeft gewerkt. Vandaag staat hij in EKKO om met zijn bijzondere stemgeluid het publiek warm te maken.
De muziek van Joosk gaat naar eigen zeggen terug naar de essentie. Het is een bewuste actie geweest om voor zichzelf te kiezen en hier vanavond alleen op het podium te staan. Joosk wil geen concessies meer hoeven doen; compleet de vrijheid hebben om te maken wat hem aan het hart ligt. En dat is een mooi gegeven. Al is de verleiding groot om er voor het gemak ter plekke een drummer en wat basloopjes bij te fantaseren. Toch zijn die niet strikt noodzakelijk. Joosk lijkt erg op zijn gemak op het podium en hij kijkt met een open blik het publiek in. Wat soms mist is alleen nog wat urgentie in zijn performance.
Paulusma daarentegen is niets minder dan noodzaak en urgentie.
De zeskoppige band rond Paulusma bestaat uit een illuster gezelschap: drummer Rob Klerkx (Moke), gitarist Len Lucieer (Alamo Race Track), gitarist Theo Sieben (Orkater), bassist Dick Brouwers (Ellen ten Damme), toetsenist Elmar Klijn (Good Dog Happy Man) en broer Coen Paulusma als percussionist en zanger.
Al in november vorig jaar lag het tweede solo-album ‘iRECORD’ van Paulusma in de winkel. Een album waarop invloeden van West Coast Rock en psychedelische rock uit de jaren '60 te ontdekken zijn. Gitaarrifjes à la Love en the Grateful Dead, en hier en daar een staaltje dromerigheid à la The Doors of Pink Floyd.
Al is het album wat harder dan we van Paulusma gewend zijn, je zou vanavond toch enigszins ingetogen en gevoelige liedjes verwachten.
Maar niets is minder waar. Al is het alleen al omdat live de nummers de mogelijkheid krijgen te verlengen en te ontsporen.
Met hier en daar een improvisatie op een Hammond orgel of het geluid dat afkomstig lijkt te zijn van een Indiase Tampura.
Als Paulusma het derailleren tijdens de psychedelische gitaartrip 'California Spirit' inzet, is het publiek direct mee. En dat is niet zo gek als je ziet hoe de musici zich compleet storten in de ervaring die Paulusma heet.
Soms klinkt het zonnig en dromerig, dan weer hard en rauw en meestal mateloos extatisch. Drummer Rob Klerkx speelt zo goed en zo energiek dat de hele formatie tijdens elk nummer weer op een hoger niveau wordt getild. Broer Coen Paulusma doemt zo nu en dan op uit de mist achter op het podium, met wat toeters en bellen. En al is het duidelijk dat het vanavond om Jelle gaat, Coen voegt zich eenmaal zelf naast Jelle voor een mooi staaltje samenzang waarmee de oude fans even hun hart kunnen ophalen.
Het is, naar de eigen woorden van Jelle Paulusma, zijn missie om een sfeer te creëren waarin je even kunt ontsnappen uit de werkelijkheid. En dat betekent negen van de tien keer liedjes die ontsporen en met name door het ritme van de drum een zeer verslavend effect hebben. Wat ondergetekende betreft had dit concert zelfs uit één lang nummer mogen bestaan; het zou geaccepteerd worden. Maar hier blijken de meningen over verdeeld.
Als Paulusma een kwartier voor het einde het publiek de keuze voorlegt: “Wat willen jullie, een lang nummer of twee korte nummertjes?”, blijkt de meerderheid te kiezen voor de laatste optie. “Oke, twee lange nummers dan!”, roept Paulusma, waaruit blijkt dat hij het enthousiaste publiek graag trakteert op een beetje extra tijdloosheid op deze eerste lentedag van het jaar.
Als de band het podium afwandelt staat het publiek er met suizende oortjes een beetje verbouwereerd bij... “O ja, we zijn in EKKO, ik sta met een biertje in mijn hand en o was jij er ook die hele tijd al?”
“I think we sensed that California Spirit.”
Paulusma & Joosk
Gezien : EKKO, 20 maart 2009