Guinevere Leaves debuteert met slordig lopendebandwerk

Ongeïnspireerde zang nekt debuutalbum ‘Close’

Tekst: Kenneth Steffers ,

Hoewel Guinevere Leaves’ debuutalbum ‘Close’ al een tijdje in de platenzaak ligt, ontbrak vooralsnog een recensie op deze site. Na uitvoerige beluistering is nu dan toch een oordeel geveld. En dat is genadeloos.

Ongeïnspireerde zang nekt debuutalbum ‘Close’

Utrecht heeft door de jaren heen een rijke geschiedenis aan popmuziek opgebouwd. Daar waar het een komen en gaan is van muzikale projecten en ambitieuze bandjes, schonk Guinevere Leaves de stad een nieuwe oogst in de vorm van een debuutalbum. Hoewel ‘Close’ al een tijdje zijn weg naar diverse platenzaken heeft gevonden, ontbrak een recensie van 3VOOR12 nog altijd. Om het hoofdstuk alsnog tot een goed, maar bovenal duidelijk einde te brengen, is de CD uitvoerig beluisterd en voorzien van commentaar.

‘Close’ biedt plaats aan slechts acht popsongs. De opener met de toepasselijke titel ‘Open’ begint veelbelovend, maar de 32 seconden van dit korte introdeuntje zijn ook meteen de beste. Al tijdens het tweede nummer ‘Burn After Reading’, nekt de eentonigheid dit goedbedoelde project. De ongeïnspireerde vocalen smaken als een blik bedorven sardientjes. De eerste smaakt al niet lekker, en aan de rest wil eigenlijk niemand zich nog wagen.

Bij ‘Afterparties’ wordt de luisteraar getrakteerd op een pijnlijk vals intro, waar het wederom de zang is die de rest van de band in de steek laat. De ronkende gitaren kunnen hier helaas niets verbloemen, tenzij je puur op de muziek let. Dan merk je dat ‘Afterparties’ het moet hebben van veel ruis, die ze best weg hadden kunnen poetsen. Trouwens, we hebben het hier toch over een afterparty? Waarom wekt Guinevere Leaves dan de indruk dat het tijd is om te verkassen naar bed? Het klinkt té gewoontjes, té veilig, en is daarmee effectiever dan welke slaappil dan ook.

Op hun MySpace geeft Guinevere Leaves te kennen dat ze het genre americana vertegenwoordigen. Dit is goed hoorbaar tijdens ‘Drive The Car’, alleen klinkt het meer als een slechte Amerikaanse fabrieksband. Wederom dankzij de melige zang, voorspelbare opbouw en ronduit tranentrekkende afwerking. Alsof de songs zo van de lopende band rollen, maar de medewerker ontbreekt om de oogst te controleren.

De overige songs halen helaas ook weinig uit. Ondanks de haperende opnamekwaliteit is de muziek zelf zo slecht nog niet. Technisch zit het best oké in elkaar, en als het album dan toch een complimentje verdient, dan is deze toegeschreven aan de bassist en drummer, welke een beter duo vormen dan Guinevere Leaves als totaalplaatje. Het is vooral de zang die waggelt aan alle kanten en niets anders dan een dikke streep verdient.

‘Close’ van Guinevere Leaves is verschenen bij Snowstar Records en is verkrijgbaar bij onder andere Plato in Utrecht.