MxPx maakt ondanks matig begin een goede avond in De Helling

Zwakke support-act en dito publiek helpen hier niet echt aan mee

Tekst: Jeffrey Zweep / Fotografie: Wolf Schouten ,

Het uit Amerika afkomstige MxPx is een christelijke punkact, welke vorig jaar nog het Flevofestival mocht headlinen. Gisteravond stond het drietal in Tivoli De Helling voor hun tweede show dit jaar. Als support-act mocht het Zweedse Kid Down het spits afbijten.

Zwakke support-act en dito publiek helpen hier niet echt aan mee

Het uit Amerika afkomstige MxPx is een christelijke punkact, welke vorig jaar nog het Flevofestival mocht headlinen. Vanavond staat het drietal in Tivoli De Helling voor hun tweede show dit jaar. Als support-act mag het Zweedse Kid Down het spits afbijten.

Dit viertal begint vrij veilig aan hun set, die vandaag veelal uit werk van hun nieuwe plaat, ‘I Want My Girl Rich’, bestaat. Met hun gepolijste sound komt de band niet Zweeds, pardon, vernieuwend over. Het enthousiasme waarmee de band na verloop van speeltijd het publiek tracht te pakken, slaat helaas niet over: slechts een enkeling die het hoofd op de muziek laat meedeinen. Het geluid van deze openingsact staat niet optimaal afgemixt, maar zelfs als men hiermee rekening houdt, laat het vooral vocaal te wensen over. Verder in de set stroomt de zaal zelfs leger, en na een setlist welke onder de drie kwartier inklokt, zoeken de bandleden de kleedkamers op.

Het wachten op de headliner van vanavond hoeft gelukkig niet lang te duren. Onze Amerikaanse vrienden hebben er zin in en iedereen mag het weten. De band begint wat moeilijk aan de show: de gitaar is niet juist aangesloten en het openingsnummer moet opnieuw gespeeld worden. Het trio rept aan het begin van hun set met geen woord over hun nieuwe coverplaat, het is vooral oud materiaal afgewisseld met de laatste studioplaat ‘Secret Weapon’ wat de klok slaat. Ditmaal slaat de gekte wel over op het toegestroomde publiek, maar pas na een aantal krampachtige pogingen komt er in het midden van de zaak wat meer beweging in.

De band blikt terug op hun vorige Nederlandse show en het blijkt dat er in Utrecht ook een aantal Flevofestival-gangers in de zaal staan, welke natuurlijk alles uit volle borst meezingen. De sfeer zit er prima in, al lijkt het alsof het publiek het geen volledig nummer volhoudt om een pit te vormen. Een duw-en-trek-pit verschijnt bij tijd en wijlen wel, maar tijdens de eerste helft van de show is het niet meer dan dit.

Pas als de band wat gas bij geeft, gaat ook het tempo in het publiek omhoog. Eén van de jongens uit het toegestroomde publiek mag zelfs het podium op voor een stagedive. De band is hier niet helemaal tevreden over en hij krijgt een aantal extra kansen. Pas nadat bassist Mike Herrera laat zien hoe het moet, volgt een handvol bezoekers dit juiste voorbeeld.

Dat bands blij zijn om weer ergens te mogen spelen, schijnen veelal cliché’s te zijn. Vanavond hangt het er een beetje tussen. Bij vlagen komt de band plichtmatig over, terwijl op andere momenten het enthousiasme er vanaf spat. Jarigen in het publiek worden gefeliciteerd en naarmate het einde in zicht komt, wordt het tempo andermaal opgeschroefd. Dat de band hier en daar een schoonheidsfoutje maakt, deert niemand; slechts een enkeling heeft door dat drummer Yuri Ruley af en toe mis zit. Pas aan het einde van de show zet de band in met The Clash’ klassieker ‘Should I Stay or Should I Go’ van het net uitgebrachte ‘On The Cover II’, en na een dikke anderhalf uur kunnen we ondanks het matige publiek en de zwakke support-act toch spreken van een goede avond.

Gezien: MxPx en Kid Down, woensdag 15 april 2009 @ Tivoli De Helling