HSSLHFF heeft inmiddels een vaste plek verworven als voorprogramma van Maxïmo Park. Zo waren ze eerder ook al publieksopwarmer in de Melkweg. De band is er flink op vooruit gegaan sinds dat optreden, maar blijft bombastisch. Met invloeden van The Killers en Editors brengen ze stevige, grootse nummers die soms wat misplaatst lijken. Het einde van de set maakt echter veel goed. Ze improviseren erop los en leggen met een stevig stuk rock een goede bodem voor het optreden van Maxïmo Park.
Voordat Maxïmo Park begint, zit de sfeer er al goed in. Als de vijfkoppige band uit Newcastle het podium betreedt en inzet met 'Graffiti', gaat zowel de zaal als de band zelf meteen helemaal los. Zanger Paul Smith heeft er zichtbaar veel zin in. De theatrale frontman met zijn karakteristieke bolhoedje kondigt vol trots aan dat er een nieuwe cd komt, en laat meteen een voorproefje horen met 'Penultimate Clinch'. De zaal reageert positief op de typische Maxïmo Park sound; het nummer komt door dat extra vleugje rock 'n roll goed uit de verf. Smith kijkt gelukzalig de zaal in en geniet ervan dat het publiek ook de nieuwe nummers weet te waarderen.
De band komt volgende maand met hun derde album, 'Quicken the Heart'. Deze toer is een mooie gelegenheid om de nummers op een live-publiek uit te proberen. De nummers klinken veelbelovend, met uitzondering van 'Let's get Clinical', een saai dertien-in-een-dozijn-nummer. Ook de single van het nieuwe album, 'The Kids are Sick Again', weet het publiek nog niet echt te pakken.
Naast de nieuwe nummers, spelen ze een evenwichtig aantal nummers van hun andere twee albums. Met name 'Limasol' slaat in als een bom. Dit nummer is altijd al een publieksfavoriet geweest en weet ook nu het publiek nog losser te krijgen dan het al was. De moshpit in het midden breidt zich uit naar de gehele voorkant van de zaal. Om het publiek af en toe op adem te laten komen, gooien ze er ook wat rustigere nummers in, zoals 'Books from Boxes'. Maar zelfs tijdens deze rustmomenten kan het publiek niet stilstaan. Dat is niet zo gek, aangezien Smith zelf tijdens de nummers op boxen springt en er helemaal in opgaat met drukke bewegingen. De teksten uitbeeldend, zingt hij het publiek toe.
Als de band afsluit met 'Nosebleed', is Tivoli er nog lang niet klaar mee. De band zelf blijkbaar ook niet en komt terug voor een toegift. Opvallend is dat ze 'The Night I Lost my Head' van het eerste album spelen. Dit nummer van nauwelijks twee minuten is niet echt een logische keuze om live te spelen, maar het publiek reageert enthousiast. Afsluiter 'Apply Some Pressure' zorgt ervoor dat de Maxïmo Park-gekte compleet is. Het laatste beetje energie dat de zaal nog heeft wordt ingezet en de zaal transformeert tot een kolkende massa. Nat van het zweet blijft het publiek met hoge verwachtingen achter. Dit smaakte naar meer.
Gezien: Maxïmo Park / HSSLHFF, vrijdag 3 april 2009 @ Tivoli