Er zijn van die bands die eigenlijk veel meer aandacht zouden moeten krijgen dan ze daadwerkelijk krijgen. Bishop Allen is daar één van. Met hun vrolijke, aanstekelijke nummers maakt de band catchy muziek waardoor je je nog dagen helemaal vrolijk voelt.

In schril contrast hiermee staat opwarmer Elictric Owls, de eenmansband bestaande uit multi-instrumentalist Andy Herod. Als Herod de eerste tonen speelt op zijn gitaar en er op de achtergrond drums, baslijnen en zelfs een tweede stem te horen valt, gaat er geroezemoes door de zaal wat hier nou gebeurt. Als de voorman ook nog over de band spreekt in meervoud, is het de vraag of we nou te maken hebben met een grap of een schizofreen die denkt dat er een band achter hem staat.

Als je hier echter doorheen prikt, dan blijkt de muzikant over een flinke dosis talent te beschikken. Met name de nummers waarin hij de geluidsband achterwege laat en alleen met zijn gitaar zingt komen het best uit de verf. Zijn rauwe stem hoeft hij niet onder te laten sneeuwen door de vooraf ingespeelde instrumenten. Alleen hij met zijn gitaar zou de zaal waarschijnlijk meer raken dan dat het nu doet.

De New Yorkse band Bishop Allen krijgt het publiek echter vanaf het eerste nummer mee. De vrolijkheid van de band is aanstekelijk en niemand staat dan ook stil. De bandleden zelf hupsen over het podium en de toon is daardoor meteen gezet. In het begin spelen ze met name liedjes van hun onlangs verschenen album ‘GRRR..’. Het nummer ‘Rain’ van hun tweede album zorgt voor meer herkenning bij het publiek.

Dat de band bezit over een flinke dosis muzikaliteit blijkt als er per nummer steeds weer andere instrumenten bespeeld worden. Zo speelt frontman en zanger Justin Rice het ene moment op zijn gitaar en staat hij het volgende nummer achter de xylofoon. Medeoprichter Christian Rudder verzorgt een mooie tweede stem. Met name het enthousiasme van de band zelf in combinatie met de aanstekelijke, blije muziek zorgt voor een goede sfeer in de zaal.

Naast de catchy uptempo nummers, is er ook ruimte voor lieve kleine liedjes. Het absolute hoogtepunt van de avond is als Darby Nowatka achter haar xylofoon vandaan komt en verlegen achter de microfoon gaat staan om het nummer ‘Butterfly Nets’ te zingen. Dit lieve liedje is zo ontroerend mooi dat de zaal ademloos en muisstil luistert.

Ook toegift ‘Ghosts are good Company’ laat het publiek ademloos achter. Dit meerstemmige nummer, waarin zanger Justin Rice, gitarist Christian Rudder en zangeres Darby Nowatka de stemmen bundelen, klinkt zo ontzettend puur. Een prachtig einde van een geweldig concert.

Gezien: Bishop Allen, Elictric Owls, vrijdag 17 april 2009 @ Ekko