De Helling loopt langzaam maar zeker vol. Hoewel de ogen op het podium gericht zijn, klinkt van achter uit de zaal een luider wordend zang en gitaarspel. Solo, alias Michiel Flamman, komt het publiek al spelend tegemoet en baant zich een weg op zoek naar het podium.

Buiten is inmiddels een eindeloze rij ontstaan, zo vertelt Flamman na zijn eerste liedje. Daarom heeft hij zojuist al enkele nummers voor de mensen buiten gespeeld. 'Zodat zij ook niets hoefden te missen'. Solo kiest vandaag wederom - net zoals bij zijn cd-presentatie hier vier maanden geleden - voor een intieme setting en speelt zittend. Precies waar zijn repertoire zich zo voor leent. En het publiek is blij met deze keuze, zo blijkt uit de stilte in de zaal en de aandacht die naar de Utrechtse singer-songwriter uitgaat.

Na enkele nummers wordt Flamman versterkt door Joost Oskamp op bas en Mathijs Peeters op gitaar. Even later verschijnt ook Bram Hakkens op het podium om achter de drums plaats te nemen. Solo blijft niet lang solo, zo blijkt. Na de voltooiing van het derde album 'Before we Part' verliet Simon Gitsels de band, waarna Flamman alleen verder ging. Daar lijkt nu een einde aan te zijn gekomen.

Hoewel Flamman het optreden al draagt door zijn zuivere zang, is de band een welkome aanwinst. De liedjes worden verder aangekleed met als gevolg een volle, rijke sound. De bandleden moeten nog wat aan elkaar wennen. Vanavond is de derde keer dat ze samen spelen. 'Daarom zitten we ook nog', zo licht Flamman toe. 'Het is geen gelikte rockshow, maar een kijkje in de keuken', grapt hij.

Niet veel later betreedt Anne Soldaat het podium. Opgewonden om zijn nieuwe plaat 'In Another Life' te presenteren aan de buitenwereld. Soldaat wordt ondersteund door Maurits Westerik op gitaar, Reyer Zwart op bas, Marcel van As op drums en Matthijs van Duijvenbode op de toetsen.

Soldaat is vanavond ietwat schor van stem, maar daar hebben we het verder niet meer over. Gekleed in zijn favoriete ruiten blouse, gewapend met nieuw materiaal en ondersteund door het Excelsior allstar team kan er weinig meer fout gaan. 

Hoewel Soldaat even moet inkomen en zich nog immer zichtbaar ongemakkelijk toont bij een praatje richting de zaal, bloeit hij op gedurende de show. Met opener 'Teenage View' zet de band meteen de toon. De frisheid en energie van het nummer is kenmerkend voor vrijwel alle nummers van het nieuwe album die vanavond nog komen gaan. 

Hier en daar is het werk ook melancholisch en meeslepend. Zoals te zien is wanneer hij 'Pillow Talk' ten gehore brengt - anders dan op de plaat - vanavond in duet met gast-zangeres Roosbeef, die er met haar bijzondere stemgeluid een geheel eigen draai aan geeft.

De nieuwe nummers wisselen subtiel af met enkele liedjes uit 'een vorig leven': Do-The-Undo. Bewonderenswaardig zijn de virtuoze gitaarpartijen waarmee Soldaat laat zien wat hij waard is. De liedjes kunnen niet lang genoeg worden opgerekt. Wanneer Soldaat voorzichtig kenbaar maakt aan de zaal dat zijn nieuwe album vanavond te koop is, vertelt hij aarzelend dat hij naast kunstenaar, "... ofja, 'kunstenaar'" ook een soort koopman is. Die aarzeling is niet nodig. Een kunstenaar dat is het.

Solo en Anne Soldaat
Gezien: De Helling, 26 april 2009