Op 1 juni maakten de eigenaren van Zabel Muziek bekend er mee te stoppen. Na tien jaar was het wel genoeg geweest en het was tijd voor iets nieuws. In plaats van een jubileumfeest vanwege het tienjarig bestaan, werd er een afscheidsfeestje georganiseerd. Onder het mom van “Nog één keer dan” vond dat afscheid afgelopen zondag plaats met het Vette Analoge Shit matinee in dB´s. Op het programma stonden dit keer Soda P, Paul Marshall, Boy Ler en These Monsters. Met een van de (oud-)labeleigenaren in de gelederen, mogen de indierockers Soda P niet ontbreken op de affiche. Het album ‘Hits The City’ is alweer anderhalf jaar uit, en los van het gebrek aan nieuw materiaal leek de band deze middag niet helemaal in topvorm. Weliswaar zijn de heren zijn door de jaren heen goed genoeg op elkaar ingespeeld om hun nummers op routine live overtuigend neer te zetten, maar echt spetteren doet het optreden niet. De aanstekelijke liedjes maken wel een hoop goed. Van een geheel andere muzikale orde is Paul Marshall, die voor een paar optredens in Nederland is, ter promotie van zijn debuutalbum ‘Vultures’. Hoewel Marshall zeker van deze tijd is, lijken oude folktijden te herleven. Gezeten op een stoel vóór het podium verzamelt de zanger een schare luisteraars om zich heen, die zich neervlijen op de niet al te comfortabele vloer van dB´s. Op ‘Vultures’ worden de breekbare liedjes met strijkers voorzien van meerdere lagen, maar ook alleen met een akoestische gitaar blijven de liedjes overeind. Marshall moet het daarbij vooral hebben van zijn bijzonder aangename stem. Fluisterzingend en met ingetogen uithalen deelt hij zijn zielenroerselen met het publiek. Ondanks een paar nachten van “heavy drinking” met de heren van These Monsters, is hij goed bij stem en hangen de toehoorder haast ademloos aan de lippen van de uit Leeds afkomstige bard. Getuige het “sold out” bordje bij de merchandise-tafel, heeft Paul Marshall er een hoop fans bij gekregen. Publiekstrekker deze middag is Boy Ler, waarvoor deze middag meteen de presentatie van het nieuwe album ‘Lord Palf’ betekent. Met dit album hebben de heren een cd afgeleverd om trots op te zijn. Met het einde van Zabel zag het er even naar uit dat dit in een boerenstal tot stand gekomen werk het daglicht niet zou zien. Op aanraden van Zabelbaas Joost Olsthoorn benaderde de band het label Dying Giraffe, dat meer dan bereid bleek om ‘Lord Palf’ uit te brengen. De muziek van Boy Ler is niet onder één noemer te vangen. De ene keer is het duidelijk te horen dat de band is beïnvloed door symfonische groepen als Pink Floyd, ELO en Yes, terwijl op andere momenten de muziek doet denken aan Tindersticks of The Decemberists. Geen gemakkelijke muziek die voor iedereen is weggelegd, maar het nummer ‘Miles’ heeft potentie om een underground hit te worden. Bij dit nummer hoort ook een stemmige videoclip die voorafgaand aan het optreden werd vertoond. De show zelf verloopt vanwege wat technische strubbelingen, het krappe podium en een onstuimige zanger/gitarist niet geheel vlekkeloos, maar de heren hebben het absoluut in zich om een strakke en indrukwekkende show neer te zetten. De muziek verdient het in ieder geval om op de grote clubpodia ten gehore te worden gebracht. De Vette Analoge Shit editie wordt afgesloten met een snoeihard optreden van These Monsters. Evenals Paul Marshall is deze jonge band afkomstig uit Leeds, maar muzikaal gezien liggen ze mijlen ver uit elkaar. De band wordt vergeleken met Mogwai, Neurosis en These Arms Are Snakes en onderscheidt zich binnen dit genre met een saxofonist die de vette grooves en gitaarriffs meer kleur geeft. Helaas hebben deze postrockers net als veel verwante bands last van het volume-moet-op-11-syndroom. Makkelijk voor de geluidsman (die op een gegeven moment ook niet meer achter de knoppen te vinden is), maar hierdoor wordt het handjevol bezoekers dat na Boy Ler nog is overgebleven letterlijk de zaal uit geblazen. De band staat vol overgave en overtuiging op het podium, maar met dit volume doen ze hun nummers ernstig tekort. Daar waar op het album ook in de harde stukken veel dynamischer zijn, vervallen de nummers nu telkens in een monotoon gitaargeraas. Live is helaas minder boeiend dan op cd. De Vette Analoge Shit-shows worden in de toekomst zonder Zabel voortgezet. De volgende editie is op zaterdag 13 oktober in de kleine zaal van dB’s, met John Coffey, Katadreuffe en This Et. Al. Zabel´s Vette Analoge Shit: Soda P, Paul Marshall, Boy Ler en These Monsters Gezien: dB´s, zondag 23 september 2007