Het is half april maar na een mooie zomerse dag is het onderweg naar Tivoli nog steeds warm buiten. De terrassen zitten vol en het vooruitzicht om het fijne buitenweer te moeten inruilen voor een donker rokerig poppodium is niet aanlokkelijk. De twee bands die aan de Oudegracht zullen optreden maken echter veel goed. Silence Is Sexy presenteerde begin maart het debuutalbum ‘Everything You Should Know’ in een uitverkocht EKKO. Op deze avond mag de band, die in 2005 de Grote Prijs van Nederland won, openen voor The Automatic. Ondanks dat Silence is Sexy bij aanvang te kampen heeft met technische problemen, laten de mannen hier niets van merken. Gejuich stijgt op uit het publiek wanneer de stem van zanger Hendrik-Jan de Wolff eindelijk te horen is en de band de waverock naar behoren ten gehore brengt. Gitarist Pim van de Werken raast soms als een wervelwind over het podium en de opvallende verschijning van bassist Barry Spooren neemt soms als saluerende soldaat de baspartijen voor zijn rekening. Zanger De Wolff is weinig spraakzaam en zoals gewoonlijk valt er van hem weinig af te lezen. Pas wanneer de band na een half uur de vorige single ‘This Is Our Start’ inzet, weet Silence is Sexy aandacht van het publiek echt te trekken. Het publiek kijkt geboeid toe wanneer Pim zijn allerlaatste sprankje energie eruit gooit. Zijn gitaar belandt boven op een stel speakers, waarna de gitarist zich op zijn knieën laat vallen om daar vol overtuiging een effectenapparaat aan te sturen. Vanaf dat moment smaakt het optreden naar meer maar komt het optreden van Silence is Sexy ten einde. Als The Automatic het eerste nummer inzet, barsten hordes jonge meisjes op de eerste rijen in gillen uit. De band is van begin tot eind één grote brok energie en laat het publiek het hele concert meezingen, springen en klappen. De set wordt voornamelijk gevuld met nummers afkomstig van debuutalbum ‘Not Accepted Anywhere’ uit 2006. De bezoekers zijn zo enthousiast dat ze niet alleen de singles ‘Monster’ en ‘Recover’, maar ook de rest van het album uit volle borst meezingen. De band speelt twee covers van The Talking Heads en Kanye West, vooral ‘Golddigger’ van laatstgenoemde laat horen dat The Automatic meer kan dan rocken alleen. Terwijl zanger/bassist Robin Hawkins zijn basgitaar inruilt voor een dwarsfluit, rapt toetsenist/zanger Alex Pennie er zonder problemen op los. Het publiek geniet zichtbaar van het enthousiasme van de band en laat zich verbazen door de ongelofelijke energie van Alex die non-stop spugend, gillend, springend, rockend, dansend en stampend over het podium vliegt. Meerdere malen laat hij zich vallen in het publiek alwaar hij crowdsurfend over de handen van de bezoekers zijn zang voortzet. Dit werkt blijkbaar aanstekelijk want daarna komen meerdere malen ook diverse bezoekers voorbij. Geen moment laten de bezoekers zich hinderen door de drukkende warmte in Tivoli en tijdens het laatste nummer ‘Recover’ is de volledige zaal in beweging. Het optreden eindigt in een oorverdovend applaus en na een uur The Automatic keert het publiek bezweet, uitgeput en voldaan met een glimlach op het gezicht naar buiten en komt deze zomerse dag tot een erg zonnig einde. The Automatic & Silence is Sexy Gezien: Tivoli Oudegracht, zaterdag 14 april 2007